بررسی آگاهی و درصد ارجاع دانشجویان سال آخر دندانپزشکی یزد در رابطه با حوادث حین درمان ریشه در سال ۱۴۰۰

مقدمه: در حین درمان ریشه حوادث غیرقابل پیش بینی رخ می دهد و آگاهی از پیشگیری، تشخیص و چگونگی درمان این حوادث بر پروگنوز طولانی مدت دندان بسیار موثر است. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی میزان آگاهی دانشجویان سال آخر دندانپزشکی یزد در رابطه با حوادث حین درمان ریشه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، ۵۹ دانشجوی دندانپزشکی سال آخر شرکت داشتند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه پرسشنامه ای محقق ساخته بود. روایی و پایایی پرسشنامه طراحی شده در سه مرحله مورد تایید و بررسی قرار گرفت. جهت گزارش میزان آگاهی دانشجویان به صورت کیفی، نمرات در سه طبقه ضعیف، متوسط و خوب دسته بندی گردید. نمره بندی داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۷ و آزمون آماری T-test و ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری در این مطالعه ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: دانشجویان شرکت کننده در مطالعه حاضر، ۵۹ نفر شامل ۲۵ مرد (۴/۴۲ درصد) و ۳۴ زن (۶/۵۷ درصد) بودند. میانگین نمره کل آگاهی دانشجویان مورد بررسی ۰۷/۱±۰۵/۱۴ با حداقل نمره ۷ و حداکثر نمره ۲۰ بود. میانگین نمره کل آگاهی در سطح متوسط ارزیابی شد. بر اساس آنالیز انجام شده بین نمره کل آگاهی و معدل دانشجویان ضریب همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰P-value=، ۳۸۶/۰=r). اختلاف آماری معناداری بین نمره آگاهی در دانشجویان زن و مرد وجود نداشت (۲۴۶/۰=P-value). در بررسی نمرات دانشجویان در هر چهار حیطه بالاترین میانگین مربوط به حیطه پاکسازی و شکل دهی و کمترین میانگین مربوط به تهیه فضای پست و شکستگی عمودی ریشه بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر میزان آگاهی دانشجویان دندانپزشکی مورد مطالعه در رابطه با حوادث حین درمان ریشه در سطح متوسط ارزیابی شد. پیشنهاد می گردد در جهت ارتقای آگاهی دانشجویان در این زمینه مداخلات آموزشی مناسب اتخاذ گردد.

Keywords:

آگاهی , تشخیص , دانشجویان دندانپزشکی , خطاهای حین درمان ریشه