بررسی میزان موفقیت ایمپلنت های تک دندانی قدامی با قطر باریک (۴/۲ و ۳ میلیمتر) پس از یک سال بارگذاری

مقدمه: در شرایطی که ضخامت استخوان موجود کم باشد، استفاده از ایمپلنت های با قطر کم ضروری می باشد. با توجه به اختلاف موجود در نتایج تحقیقات پیشین در این خصوص، این مطالعه با هدف بررسی میزان موفقیت ایمپلنت با قطر ۴/۲ و ۳ میلیمتر در ناحیه قدامی در شرایط تک دندان پس از یک سال بارگذاری به انجام رسید.مواد و روش ها: در این تحقیق هم گروهی تاریخی، جامعه مورد بررسی شامل افرادی بودند که در ناحیه بی دندانی در قدام ایمپلنت تکی بدون پیوند استخوان دریافت کرده بودند (۴۰ بیمار با ایمپلنت های با قطر ۴/۲ میلی متر (سیستم IMTEC) و با قطر mm۳ (سیستم MILO، ۲۰=n). در طی مدت پیگیری یک ساله، تحلیل استخوان، درد، ایجاد بی حسی در ناحیه، لقی، زیبایی، رادیولوسنسی اطراف ایمپلنت، عمق پروبینگ و ایندکس جینجیوال مورد بررسی قرار گرفت. آنالیزهای آماری (T-test و Fisher’s exact test) برای ارزیابی معیارهای زیبایی و آنالیزهای Mann- whitney test و Wilcoxon Signed Ranks Test به منظور مقایسه ایندکس جینجیوال انجام شد.یافته ها: در این تحقیق هیچ گونه تحلیل استخوان، رادیولوسنسی اطراف ایمپلنت، درد و بی حسی در نمونه ها یافت نشد و فقط در ۵ مورد پروتز ایمپلنتها از زیبایی لازم بر اساس معیارهای Pink esthetic score(PES) برخوردار نبود. در این تحقیق survival rate و success rate به ترتیب۱۰۰ درصد و ۳/۹۸ درصد بود.نتیجه گیری: با توجه محدودیت های این مطالعه، کاربرد ایمپلنت های با قطر کم در دندان های قدامی، در صورت انتخاب مورد مناسب و ایجاد اکلوژن ایده آل، درمانی موفق می باشد.

بررسی میزان موفقیت ایمپلنت های تک دندانی قدامی با قطر باریک (۴/۲ و ۳ میلیمتر) پس از یک سال بارگذاری Keywords:

ایمپلنت باریک , تک دندان , ناحیه قدامی فک