ارزیابی و شناسایی عوامل موثر بر خودتوسعه ای اعضاء هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان های مازندران، گیلان و گلستان و ارائه الگوی بهینه آن

هدف: در پژوهش حاضر قرار است که به ارزیابی و شناسایی عوامل موثر بر خودتوسعه ای اعضاء هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان های مازندران، گیلان و گلستان و ارائه الگوی بهینه آن پرداخته شود.  روش تحقیق: روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی؛ از نظر شیوه گرداوری داده کیفی ) و از نظر –  ها آمیخته (کمی کمی توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر کیفی توصیفی از نوع نظریه زمینهای است. جامعه آماری نیز در مرحله کیفی  سال و در مرحله کم ی کلیه اعضای هیئت ۱۰ کلیه اعضای هیئت علمی با سابقه حداقل  علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان مشغول به انجام وظایف شغلی می ۱۳۹۹ های مازندران، گیلان و گلستان که در سال  نفر ۲۷۸۹ باشند و تعدادشان میباشد. همچنین در پژوهش حاضر در مرحله کیفی از روش نمونه گیری هدفمند و در مرحله کم ی از روش نمونه گیری تصادفی طبقه متناسب با حجم هر یک از سه ، ای نسبتی استان استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه های استاندارد خود توسعهای پرسشنامه محقق ساخته عوامل موثر بر خودتوسعه ای دارای روایی و پایایی تایید شده بودهاند. شیوه تجزیه و تحلیل اطلاعات در مرحله کیفی بصورت تحلیل محتوا و در مرحله کمی نیز مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری بوده است.  یافتهها: یافتهها نشان میدهد که عوامل موثر بر خود توسعه ای اعضاء هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان های  تعهد حرفه، انگیزش شغلی ، درگیری شغلی ، مازندران، گیلان و گلستان عبارتند از: عوامل فردی (خودکارآمدی  نیاز ، ای به موفقیت، مسئولیت توانمندسازی روان ، پذیری ، پایگاه اقتصادی/اجتماعی ، خودشکوفایی ، تاب آوری شغلی ، شناختی تعهد سازمانی) و عوامل ، عدالت سازمانی ، حمایت سازمانی ، سرمایه فرهنگی)، عوامل سازمانی (فرهنگ سازمانی گروهی (یادگیری گروهی .) نتیجهگیری: عوامل موثر بر خود توسعهای کارکنان در قالب یک سری عوامل فردی، سازمانی و گروهی می باشند. فلذا زمانی که این عوامل موثر محقق و رعایت شود خودتوسعه ای آنها نیز راحت تر صورت می گیرد. 

Keywords:

الگوی خود-توسعه ای , عوامل فردی , عوامل سازمانی , عوامل گروهی , اعضای هیئت علمی دانشگاه