شناسایی و اعتباریابی مولفه های مهارت مربی گری اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: مربی گری رویکرد نوین توسعه حرفه ای و آموزش می باشد. بخش مهمی از این رویکرد را مهارت های مربی گری را تشکیل می دهد. در علوم پزشکی به دلیل ماهیت رشته ها و بالینی بودن آموزش ها این مهارت ها نیاز می باشد. هدف این پژوهش شناسایی و اعتباریابی مولفه های مهارت مهم مربی گری در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بود. روش کار: پژوهش با روش ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شد. در بخش کیفی ۱۷ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با روش شبکه متخصصان انتخاب و مصاحبه شد. در بخش کمی با استفاده از ساخت پرسشنامه به جمع آوری داده های اقدام گردید. تعداد ۱۵۷ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ بعنوان نمونه بطور تصادفی با استفاده از جدول مورگان اتخاب شدند. برای تجزیه وتحلیل داده هااز نرم افزار PLS استفاده شد. یافته ها: با تحلیل داده های کیفی هشت مولفه مهارت مربی گری تنظیم گردید و اعتباریابی آن ها در بخش کمی انجام پذیرفت که آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی هشت مولفه بالای ۷۰/۰ بود و معیار روایی همگرا برای هشت مولفه بالای ۵۰/۰ بود که نشان از همبستگی سازه مهارت مربی گری با مولفه های خود است. این مولفه ها عبارتند از: پرسش و پاسخ، گوش دادن، ارزیابی فرد و موقعیت، بازخورد، همکاری و تعامل، انعطاف پذیری، ثبات عاطفی. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد هشت مولفه مهم مهارت مربی گری برای اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان وجود دارد که این مولفه ها برای موثر بودن مربی گری اعضای هیات علمی مورد نیاز می باشند.

Keywords:

Coaching , Coaching Skill , Faculty Members , Medical Sciences , مربی گری , مهارت مربی گری , اعضای هیات علمی , علوم پزشکی