مقایسه اثر بخشی آموزش راهبرد یادگیری تجسم کردن و آموزش خود نظم دهی بر مهارت حل مساله دانش آموزان پایه هفتم

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش راهبرد یادگیری تجسم کردن و آموزش خودنظم­دهی بر مهارت حل مساله دانشآموزان انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش حاضر آزمایشی بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان پایه­ی هفتم شهر تهران بود که در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای ۱۲۰ دانش­آموز (۶۰ دانش­آموز دختر- ۶۰ دانش­آموز پسر) به عنوان نمونه انتخاب شد. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه حل مساله هپنر و پترستن استفاده شد که در دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون اجرا شد. داده­ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد که دو روش آموزش راهبرد تجسم کردن و آموزش خودنظم­دهی بر افزایش مهارت حل­مساله دانش­آموزان اثر بخش بود، اما بین تاثیر این دو روش تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین مشخص شد که آموزش راهبرد تجسم کردن موجب افزایش میانگین مولفه اعتماد به حل مسایل، سبک گرایش اجتناب و کنترل شخصی می­شود، اما آموزش خودنظم­دهی تنها در مولفهی اعتماد به حل مسایل و سبک گرایش اجتناب اثر معناداری داشت. همچنین نتایج نشان داد آموزش راهبرد یادگیری تجسم کردن در مولفه کنترل شخصی بیشتر از آموزش خودنظم­دهی اثر بخش­­ بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش راهبرد یادگیری تجسم کردن و آموزش خودنظم­دهی در مهارت حل­مساله بر دانش­آموزان پسر بیشتر از دانش­آموزان دختر اثر داشت. لیکن در مولفه­ی اعتماد به حل مسایل آموزش راهبرد تجسم کردن برای دانش­آموزان پسر اثر بخش­تر از دانش­آموزان دختر بود و آموزش خودنظم­دهی برای دانش­آموزان دختر اثر بخش­تر از دانش­آموزان پسر بود.  

Keywords:

problem solving , self-regulation , strategy , visualization , حل مساله , خودنظم دهی , راهبردیادگیری تجسم کردن