اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خود تنظیمی هیجانی دانش آموزان پسر متوسطه شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان پسر متوسطه شهر شیراز بود. این پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. به همین منظور از بین دانش آموزان شهر شیراز ۳۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه جایگزین شدند. از پرسشنامه خود تنظیمی هیجانی (گرانفسکی و همکاران، ۲۰۰۷) استفاده شد. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه، هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه آموزش مهارتهای زندگی دریافت کرد. برای تحلیل داده-ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد بین دانش آموزان گروه آزمایش و گروه گواه از لحاظ خودتنظیمی هیجانی (۰۰۰۱/۰ p<و ۰۴/۱۸ F) تفاوت معنی داری وجود دارد. آموزش مهارت های زندگی باعث بهبود خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان شده است. می توان از نتایج پژوهش حاضر برای کمک به بهبود هیجان دانش آموزان استفاده کرد و برنامه آموزش مهارت های زندگی را برای افزایش خودتنظیمی هیجانی به کار برد.

Keywords:

مهارت های زندگی , خودتنظیمی هیجانی , دانش آموزان