پیش بینی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و نشاط ذهنی براساس جهت گیری هدف پیشرفت در دانش آموزان دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر بررسی قدرت پیش بینی کنندگی متغیر جهت گیری هدف در استفاده دانش آموزان از راهبردهای شناختی و فراشناختی و همچنین نشاط ذهنی آنان بود. برای رسیدن به این هدف ۳۰۰ دانش آموز (۱۵۰ نفر پسر و ۱۵۰ نفر دختر) از بین کلیه دانش آموزان دوره متوسطه و پیش دانشگاهی شهر شیراز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش برای سنجش هدف پیشرفت از پرسشنامه الیوت و مک گریگور (۲۰۰۱) و به منظور ارزیابی راهبردهای شناختی و فراشناختی از مقیاس پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۰) و از مقیاس نشاط ذهنی موقعیتی ریان و فردریک (۱۹۹۷) برای سنجش نشاط ذهنی استفاده گردید. یافته ها نشان دادند به غیر از بعد تسلط- اجتنابی سایر ابعاد جهت گیری هدف، راهبردهای شناختی و فراشناختی دانش آموزان را به صورت مثبت و معنی داری پیش بینی می کردند. همچنین از بین ابعاد جهت گیری هدف، بعد عملکرد گرایشی به صورت مثبت و معنی دار پیش بینی کننده نشاط ذهنی بود. . * دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی دانشگاه شیراز و عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان فارس* * دانشیار روان شناسی تربیتی دانشگاه شیراز (نویسنده مسئول [e-mail] ).

Keywords:

واژگان کلیدی: یادگیری خودتنظیمی , شناخت , فراشناخت , جهت گیری هدف , نشاط ذهنی , دانش آموزان