بررسی سبک های یادگیری دروس بالینی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹

زمینه و هدف: سبک های یادگیری یکی از عوامل موثر در یادگیری است که می تواند تغییرات نحوه دریافت و تعامل فرد با محیط به خصوص بالین را نشان دهد. ازآنجایی که وظیفه یاددهی و بهبود وضعیت موجود برای یادگیری دانشجویان در بالین ، یکی از وظایف مراکز آموزشی درمانی است، مطالعه حاضر با هدف تعیین سبک های یادگیری دانشجویان علوم پزشکی قم در آموزش بالینی اجرا شد. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی است و در سال۱۳۹۸تا ۱۳۹۹ با مشارکت ۳۰۸ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم (رشته های پزشکی، پرستاری، مامایی و پیراپزشکی) انجام شد که به روش تصادفی طبقه ای در هریک از گروه های کارآموزی و کارورزی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه استاندارد سبک های یادگیری کلب بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی دانشجویان ۳/۴ ±۷/۲۳ سال، ۹/۵۴ درصد زن ، ۱/۴۵ درصد مرد و ۶۴ درصد در مقطع کارشناسی و ۳۶ درصد در مقطع دکترا بودند. ۱/۴۸ درصد از دانشجویان سبک یادگیری جذب کننده، ۷/۲۴ درصد سبک واگرا، ۱۷/۵ درصد سبک همگرا و ۷/۹ درصد سبک یادگیری انطباق یابنده داشتند. بین سبک یادگیری با رشته تحصیلی٬ اختلاف معنادار وجود داشت (۰۳/۰=P). سبک یادگیری با جنس، مقطع تحصیلی، وضعیت تاهل و سال تحصیلی (سال اول بالینی و سال آخر بالینی) تفاوت معنادار ندارد. نتیجه گیری: باتوجه به اینکه سبک یادگیری اکثر دانشجویان جذب کننده و واگرا بود، بنابراین فراهم ساختن محیط های یادگیری متناسب با این سبک ها، برای یادگیری بهتر و کسب یا تقویت توانمندی های لازم در محیط های آموزشی و شغلی آینده حائز اهمیت است.

Keywords:

Learning styles , Students , Medical education , Qom , Iran , سبک های یادگیری٬ دانشجویان آموزش پزشکی٬ قم , ایران