مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی – رفتاری و ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت بر کاهش رفتارهای پرخطر در معتادان افیونی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی – رفتاری و ذهن ­آگاهی مبتنی بر شناخت بر کاهش رفتارهای پرخطر در معتادان ترک افیونی صورت گرفت. روش: روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه­ی آماری شامل کلیه افراد وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد وابسته به شبکه بهداشت و درمان شهرستان سرپل ذهاب در نیمه اول سال ۱۳۹۶ بود، به روش نمونه­ گیری در دسترس تعداد ۳۶ نفر با تشخیص وابستگی به مواد افیونی بر اساس معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری نسخه پنجم، از افرادی که داوطلب دریافت خدمات درمانی و واجد معیارهای ورود بودند، به صورت تصادفی (۱۲ نفر گروه آزمایش اول، ۱۲ نفر گروه آزمایش دوم و ۱۲ نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. از مصاحبه بالینی ساخت یافته DSM-۵ نسخه ی بالینی (SCID-۵)، مصاحبه بالینی ساخت یافته DSM-۵ نسخه ی بالینی (SCID-۵-PD) و مقیاس پیش بینی از بازگشت برای جمع آوری داده­ ها استفاده شد. روش درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت در ۸ جلسه ۲ ساعته و روش درمان شناختی- رفتاری در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ­ای در گروه های آزمایشی اجرا شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که بین اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری و ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت در کاهش رفتارهای پرخطر در معتادان افیونی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما در مقایسه با گروه کنترل این تفاوت معنادار است. نتیجه­ گیری: گروه درمانی شناختی-رفتاری و ذهن ­آگاهی مبتنی بر شناخت از روش ­های درمانی تاثیرگذار بر کاهش رفتارهای پرخطر در معتادان افیونی است.

Keywords:

گروه درمانی شناختی – رفتاری , گروه درمانی ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت , رفتارهای پرخطر , معتادان افیونی