طراحی و ساخت پوشش مقاوم به خوردگی در سازه های هواپیما

خوردگی پدیده ای زیان بار برای فلزات است که به صنایع مختلف همچون هوافضا خسارت زیادی وارد می کند. تقریبا حدود هشت الی بیست درصد هزینه مربوط به تعمیر و نگهداری هواپیما به علت خوردگی هایی هم چون خوردگی سطحی، خوردگی شیاری، خوردگی تنشی، خوردگی مرزدانه ای، خوردگی گالوانیکی و خوردگی از نوع حفره دار شدن است. از طرفی شرایط محیطی یک هواپیما از لحظه شروع پرواز تا اتمام آن بسیار متغیر است که عاملی برای بسیاری از مشکلات رایج در هواپیماها است. روش های مختلفی برای حفاظت از فلزات دربرابر خوردگی وجود دارد که از آن جمله می توان به استفاده از پوشش های محافظ اشاره کرد. در این راستا در این مقاله بر روی دو زیرآیند آلومینیومی و فولادی از جنس مورد استفاده در بخشهای مختلف سازه های هوایی، پوشش محافظ سه لایه شامل اپوکسی های بیلد به عنوان لایه میانی و پلی یورتان به عنوان لایه رویه در دو سیستم پیشنهاد و اعمال شده است. در سازه های آهنی، اپوکسی غنی از روی و در سازه های آلومینیوم، اپوکسی به عنوان پرایمر استفاده شده است. روش اعمال هرکدام از لایه ها به وسیله اسپری پاشش رنگ صورت گرفته است. فاصله زمانی بین اعمال یک لایه از پوشش با لایه بعدی، وابسته به دما و رطوبت محیط اعمال داشته و بین ۶ تا ۲۴ ساعت متغیر  بود. با طراحی این سامانه های پوششی، مقاومت هر دو سازه آهنی و آلومینیومی در برابر شرایط خورنده بسیار بالا رفت. نتایج آزمون طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که پوشش اعمالی بر روی زیرآیند آلومینیومی بعد از گذشت هزار ساعت از غوطه وری در محلول خورنده تنها یک ثابت زمانی از خود نشان داد و مقدار امپدانس در فرکانس های پایین، حفاظت شوندگی بسیار خوب زیرآیند آلومینیومی را تایید کرد. هم چنین آزمون چسبندگی پول آف نشان از چسبندگی قابل توجه پوشش محافظ بر روی زیرآیند آلومینیومی داد.

Keywords:

Epoxy , Polyurethane , Corrosion protection , Aircrafts