بررسی رابطه ناامنی شغلی رهبران و رهبری تحول آفرین با نقش میانجی خستگی عاطفی و تعدیل کنندگی ذهن آگاهی

این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین ناامنی شغلی با رفتار رهبری تحول آفرین با میانجیگری خستگی عاطفی و تعدیل­کنندگی ذهن آگاهی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کارکنان و مدیران دانشگاه پیام نور بود. با توجه به حجم جامعه، با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده ۱۰۴ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسش نامه ناامنی شغلی نیسی (۱۳۷۹)، پرسش نامه خستگی عاطفی مزلچ (۱۹۸۶)، مقیاس ذهن­آگاهی براون و رایان (۲۰۰۳) و پرسش نامه رهبری تحول­آفرین باس و آولیو (۲۰۰۰) استفاده شده. روایی پرسش نامه توسط متخصصان مورد تایید و سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. میزان آلفای کرونباخ امنیت شغلی، خستگی عاطفی، رهبری تحول گرا و ذهن­آگاهی به ترتیب ۹۲۲/۰، ۸۲۸/۰، ۹۷۲/۰ و ۹۲۸/۰ گزارش شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها نیز از بخش توصیفی (فراوانی و درصد) و استنباطی (کولموگروف - اسمیرنوف و روش معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزئی) از طریق نرم افزار Amos استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین ناامنی شغلی رهبران و خستگی عاطفی رابطه معناداری وجود دارد، همچنین نشان داد خستگی عاطفی رابطه ناامنی شغلی و رهبری تحول گرا را میانجیگری می نماید؛ علاوه بر این نتایج نشان داد ذهن آگاهی رابطه ناامنی شغلی و خستگی عاطفی را تعدیل گری می نماید.

Keywords:

Transformational Leadership , Emotional Exhaustion , trait mindfulness , job insecurity