جایگاه «عاملیت» و «بخشایش» در پدیدارشناسی روح هگل با تمرکز بر فیلم «پری» اثر داریوش مهرجویی

هگل در پدیدارشناسی روح ، از انتهای فصل «عقل» و سراسر فصل «روح» به بحثعاملیت میپردازد. مفهوم فردیت نیز چه در آنجا که او در بررسی زیست اخلاقی یونانی، فقدانآن را در بوته نقد میگذارد و چه در آنجا که در جامعه رومی شخص اهمیت مییابد و پس از آن درجامعه مدرن به محوریترین بحث جامعه مبدل میگردد، در نظر هگل اهمیت خود را در نسبتبا عاملیت حفظ میکند. در این مقاله تلاش شده است با بررسی اجمالی خط سیر آ گاهی درپدیدارشناسی روح که منجر به عاملیت میشود، سه سطح عاملیت هگل بررسی گردد؛ سطوحیکه هر یک جوابهایی متفاوت به مسایل مربوط به عاملیت (از قبیل ارتباط میان قصد و کنش،میان کنش و میل، و میان میل و آ گاهی) میدهند؛ البته، به دو مرحله ابتدایی به اختصار دراین مقاله پرداخته شده است زیرا بهطور مستقیم با اهداف مقاله حاضر مرتبط نیستند، اما برایدرک سطح سوم داشتن تصوری کلی از آنها الزامی است. «اعتراف» و «بخشایش» مفاهیمیهستند که از نظر هگل در سومین سطح از عاملیت نقشی اساسی دارند و همین سطح است که برای زندگی در جامعه مدرن اهمیت اساسی دارند. در این مقاله با توجه به این بحث، رد پایاین مفاهیم در فیلم «پری» ( )۱۳۷۳پی گرفته شده است. در «پری،» ما با جانهایی زیبا مواجههستیم که هر یک به خلوص درون خود ایمان دارند اما نسبت به دیگری بدبین هستند و یکدیگررا به ریاکاری متهم میکنند و در نهایت مفهوم بخشایش است که به عنوان گرهگشایی مطرحمیشود. بررسی فیلم پری از منظر سطح سوم عاملیت هگلی، از دو سو مفید است: هم به درکمفاهیم جانزیبا و بخشایش کمک میکند و هم نوری تازه بر فیلم مهرجویی میاندازد 

Keywords:

هگل , مهرجویی , بخشایش , عاملیت , پری , پدیدارشناسی روح