ارزیابی تناسب اراضی غرب شهرستان اهواز برای کشت گندم آبی با تلفیق روش تحلیل سلسله مراتبی و سامانه اطلاعات جغرافیایی

یکی از رویکردهای اساسی برای به دست آوردن بیشینه سود و حفاظت از منابع زیستی، ارزیابی تناسب اراضی است. هدف از این تحقیق ارزیابی تناسب اراضی شهرستان اهواز برای کشت گندم آبی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و سامانه اطلاعات جغرافیایی است. در ابتدا نیازهای بوم شناختی، زراعی و سایر عوامل و نیز شاخص های موثر در کشت گندم آبی بر اساس ویژگی و شرایط منطقه تعیین شد. شاخص های قابلیت نفوذپذیری خاک، بافت خاک، EC، pH، شیب و جهت شیب، فاصله تا بازار، راه های ارتباطی و درآمد خالص انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه از کشاورزان و کارشناسان و نهادهای مختلف جمع آوری شد. نتایج بررسی ها نشان می دهد زیر معیارهای اقتصادی و خصوصیات خاک بیشترین وزن را دارند. درآمد خالص با وزن ۳۱۶/۰ در رتبه اول قرار گرفته است. متوسط درآمد خالص و نسبت فایده به هزینه در منطقه به-ترتیب ۲/۱۰ میلیون ریال در هکتار و ۴۴/۰ به دست آمده است. بیشترین هزینه مصرفی در تولید گندم مربوط به ماشین ها و ادوات است. بر اساس تلفیق لایه ها و ارزیابی تناسب اراضی، مشخص شد که ۱/۱۱ درصد منطقه بسیار مناسب، ۵/۳۲ درصد مناسب، ۴/۳۰ درصد متوسط و ۰/۲۶ درصد نامناسب برای کشت گندم است.

Keywords:

تصمیم گیری چند معیاره , تناسب اراضی , خوزستان , سامانه اطلاعات جغرافیایی , گندم