بررسی حکم فقهی محبت انسان نسبت به خدا

یکی از اهداف مهم خلقت بشر کسب فضائل اخلاقی و رسیدن به کمال می­باشد و قرآن کریم به عنوان کتابی که برای تربیت و هدایت بشر نازل شده است به این مهم پرداخته است، لذا در کنار آیات اعتقادی و فقهی، شمار زیادی از آیات قرآن کریم به مسائل اخلاقی پرداخته است. یکی از این مسائل، محبت به خداوند می­باشد. انسان موجودی نیازمند است و نمی تواند بدون محبت زندگی کند و همواره در پی محبوب خود می­باشد. آنچه این نوشتار که به روش تحلیلی، توصیفی بوده و شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه­ای می­باشد، در پی دستیابی به حکم فقهی محبت انسان نسبت به خداوند می­باشد. برای این مهم به بررسی ادله از جمله آیات و روایات، حکم عقل، اجماع و... پرداخته شده است. از آنجایی که انسان حب کمال دارد در حقیقت در پی محبوبی است که کمال مطلق را دارا باشد. در واقع متعلق حقیقی حس کمال خواهی او وجود دارد و تنها خداوند است که بالاترین محبت ها شایسته اوست و اگر در مواردی محبتی به کسی تعلق بگیرد به واسطه انتسابش به خداست.

Keywords:

حکم , اخلاق , فقه , محبت , انسان