تحلیل رابطه بین هوش فرهنگی با هیجان پذیری در تدریس معلمان

این پژوهش با هدف تحلیل رابطه بین هوش فرهنگی با هیجان پذیری در تدریس معلمان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از ۳۷۵ معلم دوره ابتدایی شهرستان رضوانشهر بود که برحسب جدول کرجسی و مورگان ۱۹۱ معلم (۱۰۱ زن و ۹۰ مرد) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده اند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های معتبر هوش فرهنگی آنگ و همکاران (۲۰۰۴) و هیجان پذیری در تدریس ویلاویسنسیو (۲۰۱۰) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه ها بر طبق نظر متخصصان علوم تربیتی و پایایی آنها به روش آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۲/۰ و ۹۰/۰ مورد تایید قرار گرفت. فرضیه های پژوهش با آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان داد که بین هوش فرهنگی و سه بعد آن (شناخت فرهنگی، انگیزش فرهنگی و رفتار فرهنگی) با هیجان پذیری در تدریس معلمان دوره ابتدایی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۵/۰ P ≤)، اما بین بعد فراشناخت فرهنگی با هیجان پذیری در تدریس معلمان رابطه معناداری وجود ندارد (۰۵/۰< P). همچنین، از میان ابعاد چهارگانه هوش فرهنگی، بعد انگیزش فرهنگی از توان پیش بینی ۰۴۵/۰ از تغییرات هیجان پذیری در تدریس معلمان ابتدایی برخوردار است که مقدار ناچیزی می باشد (۰۵/۰≥ P). بنابراین، می توان نتیجه گرفت که افزایش هوش فرهنگی معلمان می تواند در تنظیم هیجانات معلمان در موقعیت تدریس مفید واقع شود.

Keywords:

هوش , هوش فرهنگی , هیجان پذیری در تدریس