نسبت سرمایه اجتماعی و قانون پذیری در آراء سه نسل از جامعه شناسان

هم سرمایه­ی اجتماعی و هم قانون­پذیری، هر دو پدیده­هایی   جامعه­زاد و جامعه­زی هستند؛ از این­رو، با توجه به چنین خاستگاه مشترکی، می­توان نسبتی بین آنها قائل شد.  مقاله­ی حاضر به تحلیل نظری رابطه­ی این دو مفهوم در آراء سه نسل از جامعه­شناسان پرداخته است.  بر اساس یک رویکرد تطبیقی، در آراء جامعه­شناسان موردنظر، این نتیجه، حاصل گردیده که، مکانیسم شکل­گیری سرمایه­ی اجتماعی و فرآیند نهادینه شدن     قانون­پذیری در ایده­ی نسل اول، خصلتی، نظم­گرایانه و ساختاری داشته در نسل دوم، رد پای کنش­گر در کنار الزام ساختاری و در نسل سوم علاوه بر این دو عامل (ساختار و کنش)، عنصر تضاد نیز دیده می­شود.  به سخن دیگر، هر قدر از نسل اول جامعه­شناسان به نسل­های بعدی می­رسیم، هم چند     سبب­بینی و هم واقع­گرایی در خصوص مفاهیم فوق و نسبت آنها با هم در آرای آنان به چشم می­خورد.

نسبت سرمایه اجتماعی و قانون پذیری در آراء سه نسل از جامعه شناسان Keywords:

سرمایه ی اجتماعی , قانون پذیری , الزام ساختاری , کنشگر , نوع شناسی وفاق