رابطه بین دینداری و اخلاق کار (مورد مطالعه: کارمندان ادارات دولتی شهر اقلید)

بدون تردید یکی از عوامل موثر بر توسعه­ی اجتماعی، اخلاق کار افراد و یکی از عوامل موثر بر رفتار و نگرش انسان­ها، دینداری است. افرادی که مذهب در زندگیشان نقش پررنگ­تری دارد احتمالا تمایل و علاقه­ی بیشتری برای رعایت معیارهای اخلاقی، نظم و انضباط، و مسئولیت­پذیری داشته باشند. این تحقیق با هدف بررسی رابطه­ی بین میزان دینداری و اخلاق کار کارمندان ادارات دولتی مستقر در شهر اقلید انجام گرفته است. مطالعه به روش پیمایش با استفاده از نمونه گیری طبقه بندی انجام گرفت. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه و از یک نمونه­ی ۳۰۰ نفری از ۴۲ اداره­ی دولتی مستقر در شهر اقلید استان فارس گردآوری شده است. توزیع فراوانی پاسخگویان بر حسب   شاخص­های مختلف دینداری و اخلاق کار نشان دهنده­ی شاخص بالاتر از حد متوسط میزان دینداری و اخلاق کار در جمعیت مورد مطالعه است. ماتریس ضرایب همبستگی بین متغیرهای دینداری با اخلاق کار نشان می دهد که همبستگی متغیرهای دینداری اعتقادی (۲۱۲/۰=r)، دینداری مناسکی (۳۳۸/۰=r)، دینداری تجربی (۱۶۵/۰=r) و دینداری پیامدی (۳۴۶/۰=r) با اخلاق کار در سطح ۰۱/۰ معنی دار است؛ همچنین نتایج حاصل از مدل تبیینی تحلیل مسیر نشان داد که متغیر دینداری پیامدی با ضریب مسیر ۳۵/۰ توانسته است به طور مستقیم و دینداری اعتقادی با ضریب مسیر ۱۳/۰، دینداری مناسکی با ضریب مسیر ۱۸/۰ و دینداری تجربی با ضریب مسیر ۰۲/۰ به طور غیر مستقیم بر متغیر وابسته (اخلاق کار) تاثیر گذارد. در مجموع با توجه به مقدار R۲ مدل (۱۱۹/۰) مشخص گردید که متغیرهای مستقل این پژوهش تقریبا ۱۲ درصد از تغییرات متغیر اخلاق کار را در کارمندان تبیین می کنند.

Keywords:

اخلاق کار , دینداری پیامدی , دینداری اعتقادی , مناسک , جامعه پذیری