تحلیلی بر سلسله مراتب نواحی شهر دامغان با رویکرد عدالت اجتماعی

حرکتورسیدنبهپایداریشهرها،زمانیمحققخواهد شدکه تخصیصوتوزیعخدماتو امکاناتمیان واحدهای فضاییواجتماعی شهرها،مطابقبانیازهایجمعیتیوبر مبنای عدالت اجتماعیصورت گیرد.  در این راستا پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی بر آن است تا با ارزیابی توزیع امکانات و خدمات در نواحی شهری متناسب با جمعیت آن­ها، به اولویت­بندی نواحی بر اساس سطح برخورداری و نهایتا ارائه­ی راهبردهاییدرجهت نیلبه عدالت اجتماعیوتوسعه­یپایدارشهری بینجامد. در این پژوهش نواحی نه گانه­ی شهر دامغان بعنوان نمونه مطالعاتی مورد بررسی قرار می­گیرد. اطلاعات گردآوری شده به روش به کمک تکنیک SAWو بر مبنای یازده شاخص خدمات عمومی، مورد تحلیل قرار گرفته­اند. نتایجنشانمی­دهدکهمیزانبرخورداری از امکاناتو خدمات شهریدر میان نواحیشهر دامغاننامتعادلبوده وبین برخوردارترین و محروم­ترین نواحی شهر تفاوت قابل توجهی وجود دارد که به منظور بهبود وضعیت فعلی در جهت نیل به عدالت اجتماعی و توسعه­ی پایدار شهری، نیازمند  سیاست­گذاریوبرنامه­ریزی مطلوب در این زمینه می­باشد.

Keywords:

Facilities and Services , Social Justice , Sustainable Development , Urban Areas , SAW