یک مدل رای گیری برای جریان سازی زبان های خارجی و تغییر معادله سیاست گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران

زبان مهم ترین عامل انتقال فرهنگ و میراث از گذشته بوده و نقش تعیین کننده ای در تبیین و ساماندهی افکار و باورهای افراد -در اکنون و آینده جامعه- دارد.  در این مقاله، به تبیین نقش زبان های خارجی در سیاست گذاری های فرهنگیی ملی و بین المللی ج. ا. ایران پرداخته شده که در عصر پروژه جهانی سازی به تعبیر مخالفین و پروسه جهانی شدن به تعبیر موافقین، معادلات و مفروضات قبلی را دچار چالش ساخته است. روش تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی و ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته، شامل۲۵ سوال بود. جامعه آماری تحقیق، شامل نخبگان فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و زبانی کشور بوده و نتایج نشان می دهد به ترتیب مولفه های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی مهمترین مولفه ها در سیاست گذاری فرهنگی ملی و بین المللی در مواجهه با زبان های خارجی جمهوری اسلامی ایران می باشد. در نهایت با توجه به تهدیدات و فرصت های محیط داخلی و تهدیدات و فرصت های محیط خارجی دکترین نوینی در راستای بهبود نظریه های علمی موجود ارائه گردید و در ادامه به کمک مدل بهینه سازی رای گیری مشخصه ها و مولفه ها رتبه بندی گردید که نتایج به دست آمده در مرحله قبل مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

سیاست گذاری , فرهنگ , زبان های خارجی , مدل رای گیری