بررسی تغییرات برخی ویژگی های کمی و کارایی مصرف آب توده سیر سفید همدان در زمان های قطع و سطوح مختلف آبیاری

از آنجا که مدیریت آبیاری (زمان قطع آبیاری، حجم آب آبیاری و دور آبیاری) بر عملکرد و کیفیت پس از برداشت محصول سیر و قابلیت انباری آن اثر گذار است، آزمایشی به صورت طرح کرت­های خرد شده در قالب بلوک­های کامل تصادفی به مدت سه سال (۱۳۸۶-۱۳۸۴) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان اجرا شد که در آن مقادیر مختلف آب آبیاری به عنوان عامل اصلی در ۳ سطح (۷۵، ۱۰۰، و ۱۲۵ درصدنیاز آبی) و زمان قطع آبیاری به عنوان عامل فرعی در ۳ سطح (یک هفته قبل از زمان رایج منطقه، زمان رایج قطع آبیاری در منطقه و یک هفته پس از زمان معمول منطقه)و در ۳ تکرار به اجرا درآمد.  پس از برداشت محصولوزن، قطر، تعداد پوسته سوخ­ سیر، تعداد سیرچه­ها، و عملکرد اندازه­گیری شد.  نتایج آزمایش نشان می­دهد که بالاترین و پایین­ترین وزن سوخ را به ترتیب در تیمار ۱۲۵ درصد نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله­های سوم و اول با وزن ۵/۴۷ و ۸/۳۹ گرم به دست می­آید.  وزن و قطر سوخ­ها در تاریخ­های قطع دیرهنگام­تر آبیاری افزایش و تعداد پوسته سیرکاهش می­یابد.  بالاترین عملکرد در تیمار ۱۲۵ درصد نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله اول به مقدار ۱۰۴۵۰ کیلوگرم در هکتار به دست آمده است که از نظر آماری،  جز در مقایسه با تیمار۷۵ درصد نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله سوم به مقدار ۸۶۲۲ کیلوگرم در هکتار،  با دیگر تیمارها تفاوت معنی­داری نداشت.  بالاترین کارایی مصرف آب مربوط به سطح تامین ۷۵ درصد  نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله  اول به مقدار ۷/۹ کیلوگرم بر متر مکعب است.  بر اساس نتایج حاصل، تامین ۷۵ درصد نیاز آبی و تاریخ قطع آبیاری اول مناسب تشخیص داده شده است.

Keywords:

زمان قطع آبیاری , سیر , عملکرد , مقادیر آب آبیاری