مقایسه آزمایشگاهی تاثیر مواد منعقدکننده بر آزمایش شیمیایی لجن در تصفیه خانه فاضلاب شهرک قدس تهران

چکیده در این پژوهش, تاثیر مواد شیمیایی منعقد کننده در آمایش لجن هضم شده در هاضم هوازی تصفیه خانه فاضلاب شهرک قدس (غرب) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور مواد شیمیایی منعقد کننده شامل پلی الکترولیت کاتیونی, کلرور فریک, آهک و آلوم با غلظت های مختلف به نمونه های لجن اضافه شده و سپس با انجام آزمایش های جار, مقاومت ویژه لجن نسبت به آبگیری, کل مواد معلق فرار, اکسیژن خواهی شیمیایی و اکسیژن خواهی بیوشیمیایی پنج روزه و کدورت روی آب جدا شده از لجن, مقادیر غلظت بهینه هر ماده منعقد کننده اندازه گیری شده است. بر اساس نتایج به دست آمده, دامنه مقادیر بهینه غلظت پلی الکترولیت کاتیونی, کلرور فریک, آهک و آلوم به ترتیب برابر با ۱۵ تا ۲۰, ۴۲۰ تا ۴۵۰, ۶۵۰ تا ۷۰۰ و ۱۱۵۰ تا ۱۳۰۰ میلی گرم در لیتر بوده است. همچنین مقادیر مقاومت ویژه لجن نسبت به آبگیری برای لجن خام و لجن آمایش شده با پلی الکترولیت کاتیونی, کلرور فریک, کلرور فریک همراه با آهک, آهک و آلوم, به ترتیب معادل ۱۰۱۳*۶۸/۷, ۱۰۱۳*۳۴۷/۰, ۱۰۱۳*۸۳۹/۰, ۱۰۱۳*۸۹/۱, ۱۰۱۳*۳۶/۲ و ۱۰۱۳*۵۲/۲ متر بر کیلوگرم به دست آمده است. از آنجایی که با کاهش مقاومت ویژه لجن نسبت به آبگیری, عمل آبگیری از لجن آسانتر می شود, می توان نتیجه گیری کرد که متناسب ترین مواد منعقد کننده برای آمایش لجن به ترتیب پلی الکترولیت کاتیونی, کلرور فریک, کلرور فریک همراه با آهک, آهک و آلوم است. براساس نتایج به دست آمده مقادیر بهینه pH برای آمایش لجن با پلی الکترولیت کاتیونی, کلرورفریک, آهک و آلوم, به ترتیب در محدوده ۷ تا ۵/۷, ۵/۵ تا ۵/۷, ۹ تا ۵/۹ و ۵/۳ تا ۵ است. با توجه به آزمایش های انجام شده و در دسترس بودن مواد منعقد کننده, کلرور فریک به عنوان ماده آمایش کننده لجن پایلوت, انتخاب شد. با اضافه کردن کلرورفریک با غلظت ۴۴۰ میلی گرم در لیتر به لجن خروجی از هاضم هوازی, زمان لازم برای خشک شدن لجن (تولید لجن با غلظت مواد خشک ۴۵ درصد) در بسترهای خشک کننده از ۹ روز به ۴ روز کاهش یافت. به عبارت دیگر چنانچه لجن ورودی به بسترهای خشک کننده لجن, آمایش شود, سطح بستر مورد نیاز متجاوز از پنجاه درصد کاهش می یابد.

Keywords:

آبگیری لجن , آمایش شیمیایی لجن , بستر های خشک کننده لجن , تصفیه خانه فاضلاب شهرک قدس تهران , مواد شیمیایی منعقد کننده