بهینه سازی جذب زیستی مالاشیت گرین از محلول های آبی با استفاده از ریزجلبک های سبز

در مطالعه حاضر، از ریزجلبک های سبز Scenedesmus quadricauda و Chlorella vulgaris برای بهینه سازی شرایط در جذب زیستی مالاشیت گرین استفاده شد. در این آزمایش ها تاثیر همزمان ۴ فاکتور اصلی غلظت اولیه مالاشیت گرین (۲، ۶ و ۱۰ میلی گرم بر لیتر)، pH اولیه محلول حاوی مالاشیت گرین (۳، ۵/۴ و ۶)، وزن زیتوده جلبک ها (۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میلی گرم بر لیتر) و مدت زمان انجام آزمایش (۱۰، ۵۰ و ۹۰ دقیقه) بر بازده حذف مالاشیت گرین با استفاده از روش باکس- بنکن ارزیابی شد. آنالیز واریانس داده های آزمایش طرح رویه های پاسخ برای اعتبارسنجی مدل پیشنهادی انجام گرفت. سپس، معادله های چندمتغیره مرتبه دوم و مدل های درجه دوم برای تعیین رابطه بین بازده حذف مالاشیت گرین و ۴ فاکتور موثر مستقل ارائه شدند. ضریب همبستگی بالا (۹۹/۰<)، مقدار P-value معنی دار (۰۰۰۱/۰>) و مقدار آماره LoF بی معنی (۰۵/۰<) نشان دهنده دقت بالا و اعتبار مدل پیشنهادی به منظور پیش بینی بازده حذف مالاشیت گرین از طریق S. quadricauda و C. vulgaris از محلول های آبی اند. از این رو، این مدل ها به منظور آنالیزهای بعدی استفاده شدند. بر این اساس برای هر دو جاذب، بازده حذف مالاشیت گرین همواره با کاهش غلظت اولیه مالاشیت گرین از ۱۰ به ۲ میلی گرم بر لیتر، افزایش pH اولیه محلول حاوی مالاشیت گرین از ۳ به ۶، زیتوده جلبک ها به صورت تقریبی از ۴۰ تا ۱۰۰ میلی گرم بر لیتر و مدت زمان انجام آزمایش از ۱۰ تا ۹۰ دقیقه افزایش نشان داد. ظرفیت جذب زیستی C. vulgaris و S. quadricauda به ترتیب ۱۷/۵۷ و ۴۹/۶۸ میلی گرم بر گرم اندازه گیری شد. 

Keywords:

جذب زیستی , رویه های پاسخ , مالاشیت گرین , Chlorella vulgaris , Scenedesmus quadricauda