حذف همزمان شوری و بارآلی توسط فرآیند گیاه پالایی

در این تحقیق عملکرد دو گیاه وتیور و نخل مرداب در حذف همزمان شوری و بار آلی مورد بررسی قرار گرفت. این گیاهان با پنج کیفیت مختلف با شوری به ترتیب ۰، ۵/۲، ۵، ۵/۷ و ۱۰ dS/m و COD به ترتیب ۳۰۰، ۲۲۵، ۱۵۰، ۷۵ و ۰ mg/L و آب خالص (به عنوان شاهد) آبیاری شدند. هر دو گیاه در راکتورهایی با شوری کمتر عملکرد بهتری در حذف شوری و بار آلی نشان دادند. نشانه های مسمومیت شوری شامل سوختگی و پلاسیدگی در برگ ها در وتیور و نخل مرداب به ترتیب در هدایت الکتریکی بالاتر از ۵/۷ و ۵ دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. برای وتیور میزان کاهش بار آلی در تیمارهای مختلف متفاوت از ۶۰ الی ۱۲ درصد متغیر بود و میزان کاهش شوری نیز در تیمارهای گوناگون از ۵۳ الی ۴ درصد مشاهده شد. برای نخل مرداب میزان کاهش بار آلی در تیمارهای مختلف متفاوت و از ۴۹ الی ۵ درصد متغیر بود و میزان کاهش شوری نیز در تیمارهای گوناگون از ۲۹ الی ۱ درصد مشاهده شد. طبق نتایج برازش رگرسیون تعمیم یافته، وجود بار آلی روی مشخصات مورفولوژیکی گیاهان تاثیر قابل توجهی نداشت و تنها میزان شوری فاضلاب کنترل کننده مشخصات رشدی گیاهان بود.

Keywords:

گیاه پالایی , فاضلاب شور , وتیور , نخل مرداب