اثر چهار هفته ورزش و مکمل دهی اولئوروپین بر رفتارهای اضطراب و افسردگی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون تحلیل نورون های دوپامینی در ساختمان متراکم جسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. اضطراب و افسردگی در پارکینسون شایع است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ماده اولئوروپین و ورزش بر اضطراب و افسردگی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون انجام شد در این مطالعه تجربی، ۴۰ سر موش صحرایی به پنج گروه کنترل، پارکینسونی (۶-هیدروکسی دوپامین به ناحیه جسم مخطط به صورت یک طرفه)، ورزش (پنج جلسه در هفته و هر جلسه ۳۰ دقیقه)، دریافت کننده اولئوروپین به مدت ۴ هفته (روزانه ۲۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و توام تمرین شنا و اولئوروپین تقسیم شدند. برای ارزیابی اضطراب از تست ماز به علاوه ای شکل مرتفع و برای سنجش افسردگی از تست جعبه باز انجام گرفت. از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی جهت تعیین تفاوت بین گروه ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که مصرف اولئوروپین همراه با ورزش، مدت زمان حضور حیوان مدل پارکینسونی را در بازوها ی باز ماز بعلاوه ای به طور معنی داری افزایش می دهد (۰۵/۰P<). همچنین، مصرف اولئوروپین همراه با ورزش در تست جعبه باز، تعداد عبور حیوان از مربع مرکزی، به طور معنی داری افزایش و تعداد عبور از مربع های حاشیه و تعداد بالا بردن دست ها به طور معنی داری کاهش می دهد (۰۵/۰P<). نتایج این مطالعه نشان داد که ورزش توام با مصرف اولئوروپین می تواند با تاثیر آنتی اکسیدانی خود سبب بهبود رفتارهای اضطرابی و افسردگی در رت های پارکینسونی شود.

Keywords:

اضطراب , افسردگی , اولئوروپین , پارکینسون , ورزش