بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر با سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر مشهد

یادگیری خودراهبر یکی از عوامل موثر بر سرزندگی تحصیلی دانش آموزان میباشد. ما این پژوهش را با هدف بررسی رابطه بین ابعاد یادگیری خودراهبر با سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر مشهد انجام دادیم. پژوهش حاضر مطالعهای توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر ۷۰ نفر از دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر مشهد می باشد، که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای جدا شده اند. به منظور جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه یادگیری خودراهبر فیشر (۲۰۰۱) و سرزندگی تحصیلی دهقانزاده و حسین چاری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان دادند که بین یادگیری خودراهبر (۰/۴۹) و مولفه های آن یعنی ، خودمدیریتی (۰/۲۷)، رغبت برای یادگیری (۰/۳۳) و خودکنترلی (۰/۱۷) رابطه وجود دارد. نتایج پژوهش ارتباط میان ابعاد یادگیری خودراهبر با سرزندگی تحصیلی را تایید میکند، بنابراین میتوان برگزاری کارگاه هایی برای افزایش سطح یادگیری خودراهبر دانش آموزان و دانشجویان جهت بالا رفتن سرزندگی تحصیلی را پیشنهاد کرد.

Keywords:

خودمدیریتی , خودکنترلی , رغبت برای یادگیری , سرزندگی تحصیلی