پیشبینی اختلال سوگ طولانی بر اساس احساس تنهایی و سبکهای دلبستگی در بازماندگان متوفی کرونا ویروس-۱۹

هدف از این پژوهش بررسی پیشبینی اختلال سوگ طولانی بر اساس احساس تنهایی و سبکهای دلبستگی در بازماندگان متوفی کرونا ویروس-۱۹بود. طرح پژوهش، کمی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بازماندگان متوفی کرونا ویروس-۱۹ در سال ۱۴۰۰ بودند. به این منظور تعداد ۴۰۰ نفر از این افراد با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب خواهند شد و به پرسشنامه مقیاس اختلال سوگ طولانی مدت((PG-۱۳-R پریگرسون و همکاران((۲۰۲۱، مقیاس احساس-تنهایی-نسخه سوم((UCLALS۳ راسل((۱۹۹۶ و پرسشنامه سبکهای دلبستگی((ASQ هازن و شاور((۱۹۸۷ پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین احساس تنهایی و سبکهای دلبستگی با اختلال سوگ طولانی رابطه معنادار وجود دارد .(P<۰/۰۱) نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۷۵/۷ درصد واریانس اختلال سوگ طولانی به وسیله احساس تنهایی و سبکهای دلبستگی تبیین میشود. یافته های این پژوهش نشان میدهد که احساس تنهایی و سبکهای دلبستگی نقش مهمی در پیشبینی اختلال سوگ طولانی در بازماندگان متوفی کرونا ویروس-۱۹ دارند.

Keywords:

اختلال سوگ طولانی , احساس تنهایی , سبکهای دلبستگی , بازماندگان , کرونا ویروس.