بررسی مواجهه کارکنان شاغل در بخش های بستری غیر ویژه بیمارستان قلب فرشچیان همدان با تشعشعات یونیزان شامل پرتو گاما

سابقه و هدف: با افزایش بیماری های قلبی و عروقی، اقدامات تشخیص و درمانی خصوصا با روش پزشکی هسته ای افزایش یافته است. کارکنان بیمارستان قلب و عروق بیمارستان فرشچیان همدان مخصوصا کارکنان بخش های بستری غیرویژه با تعداد زیادی از این بیماران مواجهه داشته اند و ترس و نگرانی زیادی ناشی از این مواجهه دارند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان مواجهه کارکنان شاغل در بخش های بستری غیرویژه بیمارستان قلب و عروق با تشعشعات یونیزان شامل پرتو گاما انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بود که در آن ۴۰ فیلم بج (برای سنجش اشعه) بر سینه کارکنان شاغل در دو بخش بستری مجزا (بخش A و B) از بخش های بستری غیرویژه بیمارستان قلب و عروق فرشچیان همدان در سه شیفت کاری مجزا (صبح، عصر و شب) و در سه رده شغلی شامل پرستار، بهیار و کارکنان خدماتی نصب شد. میزان پرتوگیری افراد (بر حسب میلی سیورت) در دو بخش مجزا به مدت ۴ ماه (۲ ماه اول، ۲ ماه دوم) اندازه گیری شد. از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: میزان مواجهه با اشعه های یونیزان شامل پرتو گاما در هر سه رده شغلی پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی در هر دو دوره ارزیابی و در هر دو بخش کمتراز ۰/۰۵ میلی سیورت ارزیابی شد که زیر آستانه خطر است. نتیجه گیری: میزان مواجه پرستاران، بهیاران و کارکنان خدماتی شاغل در بخش های مطالعه شده با تشعشعات یونیزان شامل پرتوگاما در حد مجاز بوده است. لذا محیط کار این افراد برای انجام مراقبت از بیماران ایمن است.

Keywords:

Gamma Rays , Medical Staff , Occupational Exposure , پرتوهای گاما , کارکنان پزشکی , مواجهه شغلی