بررسی بنگاهداری بانکی و بانکداری بنگاه ها در نظام حقوقی ایران

در طی چند دهه اخیر تعداد بانک ها و موسسات مالی بطور چشمگیری افزایش داشته اند و در این راستا علاوه بر ارائه خدمت هایبانکی به کارهای اقتصادی می پردازند و ماهیت بانک را از دست داده اند و به سمت بنگاه داری روی آورده اند. این مطالعه با هدفبررسی بنگاهداری بانکی و بانکداری بنگاه ها در نظام حقوقی ایران انجام شده است. بانک ها به عنوان یک نهاد پولی وظیفه واسطهگری وجوه را به عهده دارند. زمانی که حجم زیادی از منابع خود را در قالب مشارکت حقوقی به شرکت های وابسته خود تزریق مینمایند، علاوه بر اینکه از رسالت اصلی خود دور می شوند، با کمبود اعتبار نیز مواجه شده و این مسئله باعث می شود بانک ها منابعکافی برای تسهیلات دهی به متقاضیان نداشته باشند و منجر به نارضایتی عمومی می گردد. زمانیکه بانک در شرکتی سرمایهگذاری می نماید به دلیل آنکه از نقدینگی بالایی برخوردار است منابع مالی زیادی را به این شرکت ها تزریق می نمایند. این عملضمن تقویت این شرکت ها، باعث می شود سایر بنگاه های اقتصادی از بازار بیرون رانده شده و نوعی انحصار به وجود آید. اینموارد موجب نقض قوانین رقابت می گردد. با توجه به سرمایه گذاری بیش از حد نصاب قانونی بانک ها در فعالیت های مختلف وتبعات اقتصادی بنگاهداری بانک ها، ضروری است که مدیران بانک ها در اقدامات و فعالیت های خود تجدیدنظر کنند و بستر لازمرا برای خروج از بنگاهداری و کسب سود از طریق فعالیت های اصلی خود فراهم آورند.بانک ها با واگذاری شرکت های تابعه خود ازیک سو موجب فعالتر شدن بخش خصوصی در بازار سرمایه می شوند و از سوی دیگر می توانند منابع عظیمی را که از طریق اینواگذاری ها عایدشان می شود، در جهت ارائه تسهیلات به تولیدکنندگان و کمک به تامین مالی سرمایه در گردش آنها به کار گیرند.

Keywords:

بانکداری , بنگاه داری , مشارکت حقوقی , دارایی های سمی.