عدالت زیست محیطی و توسعه پایدار: دو گفتمان و یک مبنا

چالش های زیست محیطی که امروزه حیات تمامی ساکنان کره زمین را تهدید می نمایند، با صنعتی شدن هرچه بیشتر، از خطر صرف به بحران تبدیل شده است . اقدامات فراوانی که در مبارزه با اثرات این چالش ها و در جهت کاهش سطح تخریب آن انجام می شود، عموما در کنترل مسببان وقوع آن ها می باشد. شکاف میان اقلیت صاحب ثروت و قدرت و اکثریت محرومان، در امتداد تاریخ استعمار، هم اکنون خود را به صورت شکاف میان کشور های شمالی توسعه یافته و کشور های جنوبی در حال توسعه نمایان می سازد. تعارض منافع صاحبان اقتصاد جهانی با حفاظت از محیط زیست و نفوذ شدید اقتصاد در سیاست های بین المللی ، سبب می شود گفتمان های متولد شده در سایه قدرت های جهانی ، مانند توسعه پایدار، بر خلاف محتوای عدالت محور، امکان اجرایی محدودی داشته باشد. در مقابل ، گفتمان عدالت زیست محیطی که از فریاد اقلیت های محروم چون رنگین پوستان و فقرا متولد گردیده، با وجود برخورداری از ظرفیت اجرایی مقابله با نابرابری ، قابلیت اعمال ندارد. آنچه در پژوهش حاضر بیان می شود، هم سویی دو گفتمان عدالت زیست محیطی و توسعه پایدار است . دستیابی به توسعه پایدار جهانی و برقراری عدالت زیست محیطی ، هردو از یک مسیر مشترک می گذرد و جمع این دو گفتمان، در وحدت با یکدیگر، پاسخی برای حل چالش های زیست محیطی پیش روی کره زمین هستند.

Keywords:

عدالت زیست محیطی , توسعه پایدار , شکاف شمال جنوب , کشورهای در حال توسعه