جایگاه هم زیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان الهی در اندیشه اسلامی با تاکید بر آموزش مطالعات اجتماعی
Publish place: Research in social studies education، Vol: 2، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 109
This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ALBRZCF-2-2_004
تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1401
Abstract:
زیست اجتماعی اقتضائات مخصوص به خود را دارد و مهارت ها و توانایی های ویژهای را می طلبد. آموزش این مهارت ها در نظام آموزشی کشور، عمدتا ذیل درس مطالعات اجتماعی قرارگرفته است. این نوشتار برآن است که جایگاه هم زیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان الهی را به عنوان یکی از موضوعات مهم آموزش مطالعات اجتماعی با بهره گیری از اندیشه اسلامی مورد بررسی قرار دهد. بنابراین به طرح این پرسش ها می پردازد: که همزیستی مسالمت آمیز پیروان الهی در اندیشه اسلامی چگونه تعریف می شود؟ اهمیت آن چقدر و مصادیق آن کدام است؟ نتایج این پژوهش که به شیوه توصیفی تحلیلی سامان یافته، نشان می دهد که اندیشه اسلامی بر ضرورت و به رسمیت شناختن این نوع هم زیستی، تاکید قابل توجهی دارد. بر مبنای «اصل متعالی کرامت انسانی»؛ هم زیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان الهی در جامعه واحد به نحو برجسته ای مورد تاکید است. این نوع هم زیستی بدین معنا است که با وجود یک دین غالب، پیروان سایر ادیان در چارچوب مشخصی از حق حیات و سایر حقوق انسانی- اجتماعی برخوردارند و نقش هم زیستی در پیوند اجتماعی و پیشرفت روزافزون جوامع با تاکید بر نقاط مشترک غیرقابل انکار است. برخورداری از «حقوق همانند»، انجام مناسک دینی، عبادات، برگزاری اجتماعات دینی و اعمال حقوق مدنی بهویژه در احوال شخصیه (نکاح، وصیت، ارث و...) بر مبنای دو محور توحید و نفی شرک برای پیروان ادیان الهی که شرائط مربوط به زندگی تحت لوای حکومت اسلامی (شرائط ذمه) را پذیرفته اند از جمله مصادیق این هم زیستی اجتماعی است.
Keywords:
Authors
محمدحسین زارعی رضایی
عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان (استادیارگروه الهیات و معارف اسلامی پردیس آیت الله طالقانی «ره» قم)