تاثیر آموزش ارتباط موثر به مادران بر زمان ارتباط مادر- کودک در مراکز جامع سلامت روستایی

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت ارتباط مادر-کودک، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش ارتباط موثر به مادران بر زمان ارتباط مادر-کودک در شیرخواران انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی، ۲۵۰ نفر از مادران (۱۲۵ نفر در هرگروه) دارای شیرخوار زیر یک سال با روش نمونه گیری طبقه ای شرکت نمودند. اطلاعات توسط پرسش نامه قبل و ۱/۵ ماه پس از آموزش جمع آوری شد. جهت گروه مداخله، برنامه ی آموزشی طی سه جلسه ی ۳۰ دقیقه ای به صورت هفتگی ارائه شد. داده ها توسط آزمون های Independent t-test، Paired t-test، Chi-square و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: زمان در آغوش گرفتن، بازی کردن، تماس چشمی موثر و تماس پوستی یا لمس شیرخوار در اغلب کودکان دو گروه قبل از مداخله مشابه یکدیگر بود (۰/۰۵ < P)؛ اما بعد از مداخله، تعداد ساعات در آغوش گرفتن، بازی کردن، تماس چشمی موثر و تماس پوستی یا لمس شیرخوار در گروه مداخله به صورت معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (۰/۰۵ > P). نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر بیانگر تاثیر آموزش ارتباط موثر به مادران بر مدت زمان ارتباط مادر- کودک می باشد. پیشنهاد می گردد، حین مراقبت های بهداشتی، نحوه ی آموزش موثر به مادران آموزش داده شود.

Keywords:

Mother-infant relationship , Training , Attachment , آموزش , ارتباط مادر- کودک , شیرخوار