مقایسه ی تاثیر روش های آموزش سناریوی موردی و نقشه ی مفهومی بر یادگیری مهارت های احیای قلبی- ریوی کودکان در دانشجویان پرستاری

سابقه و هدف: پرستاران باید به اندازه ی کافی در زمینه ی انجام عملیات احیای قلبی- ریوی در بیماران بستری مهارت داشته باشند. هدف مطالعه ی حاضر، مقایسه ی تاثیر روش های آموزشی سناریوی موردی و نقشه مفهومی بر یادگیری مهارت های احیای قلبی- ریوی دانشجویان پرستاری بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی دو گروهی قبل و بعد، ۱۰۳ دانشجوی پرستاری به روش تصادفی ساده در دو گروه سناریو موردی (ورودی مهرماه، ۵۳ دانشجو) و نقشه ی مفهومی (ورودی بهمن، ۵۰ دانشجو) بررسی شدند. ابزار گردآوری داده ها چک لیست مهارت های احیای قلبی- ریوی بود که قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. آموزش برای هر گروه طی ۳ روز و هر روز ۴ ساعت برگزار شد. اطلاعات جمع آوری شده با آزمون های Independent t-test، Paired t-test و Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمره ی یادگیری قبل از مداخله در گروه سناریو ۱۹/۵۷ و در گروه نقشه ی مفهومی ۱۸/۸۰ بود (۰/۲۵۸ = P). بعد از مداخله، میانگین در گروه سناریو ۳۳/۵۵ و گروه نقشه ی مفهومی ۳۹/۴۶ بود (۰/۰۰۰۱ = P). نمره ی یادگیری گروه نقشه ی مفهومی بعد از مداخله نسبت به قبل به طور میانگین ۲۰/۶۶ نمره افزایش داشت و در گروه سناریو موردی به طور میانگین ۱۳/۹۸ نمره افزایش داشت که تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (۰/۰۰۰۱ = P). نتیجه گیری: هر دو روش آموزشی در افزایش میزان یادگیری دانشجویان موثر می باشند، هرچند آموزش به روش نقشه ی مفهومی نسبت به روش سناریو موردی باعث یادگیری بهتر مهارت احیای قلبی- ریوی در دانشجویان پرستاری شده بود.

Keywords:

Nursing student , Case scenario , Concept map , دانشجوی پرستاری , نقشه ی مفهومی , سناریوی موردی