شناسایی فرصت های حکمروایی خوب شهری در محله های شهری (مورد مطالعه مناطق شهرداری ساوه)

حکمروایی خوب شهری را می توان شیوه و فرایند اداره امور شهری با مشارکت و تعامل سازنده سه بخش دولتی، خصوصی و جامعه مدنی به منظور نیل به شهر سالم، باکیفیت و قابلیت زندگی بالا و توسعه پایدار شهری تعریف کرد. تحقق حکمروایی خوب شهری در مدیریت شهرهای ایران و از جمله ساوه مستلزم عینیت بخشیدن به مشارکت شهروندان در ابعاد گوناگون است. پژوهش حاضر به بررسی حکمروایی خوب شهری مناطق ۱و۲ شهرداری ساوه که شامل: ۱۰ ناحیه و ۲۲ محله با استفاده از شاخص های، مشارکت، شفافیت، قانون مداری، پاسخگویی، عدالت محوری، مسئولیت پذیری،کارایی و اثربخشی و اجماع محوری پرداخته است. با توجه به ماهیت کاربردی تحقیق، روش این پژوهش توصیفی تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز پژوهش به دو شیوه کتابخانه ای (کتاب، آمارنامه ونقشه) و میدانی (پرسشنامه، مشاهده و مصاحبه) گردآوری شده است. برای تحلیل با بهره گیری ازتکنیک -TOPSIS و سایر آزمونهای آماری به بررسی هر یک از مناطق از نظر حکمروایی خوب شهری بر اساس هشت شاخص مطروحه پرداخته شد. نتایج حاصله از پژوهش بر پایه مدل تاپسیس و آزمونها آماری حاکی از آن است که تنها ۲۴ درصد از محله ها داری وضعیت حکمروایی خوب میباشند. هم چنین یافته های تحقیق نشان میدهد که با توجه به آزمون –TEST T متغیر حکمروایی خوب شهری مقدار ۸۶۴۵/۱۹ -از سطح متوسط میانگین ها پائین تر بوده و این موضوع نیز نشان میدهد که درمحله های نمونه سطح حکمروایی خوب در حد مناسبی نیست.

Keywords:

حکمروایی خوب شهری , محله های شهری , شهر ساوه , مناطق ۲و۱