بررسی و ارزیابی مولفه های موثر بر رضایت شهروندان از سیستم حمل و نقل عمومی ( نمونه موردی محدوده منطقه ۱ شهر شیراز

سامانه حمل و نقل همگانی به عنوان یکی از روش های جابه جایی انبوه مسافران است. این سامانه طیف وسیعی از وسایل نقلیه جمعی ( اتوبوس در مسیرهای ویژه BRT، قطار سبک شهری، مترو و ... را شامل می شود. در دهه های اخیر به دنبال گسترش سریع و بی رویه شهرها و با افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری، انواع انتظارات از سیستم حمل و نقل مگانی به وجود آمد. در تحقیق حاضر به بررسی عوامل موثر بر میزان تمایل شهروندان به بهره برداری از سیستم حمل ونقل عمومی منطقه ۱ شهر شیراز پرداخته شده است. تحقیق فوق از نظر هدف، کاربردی و از منظر روش، توصیفی می باشد. تعداد نمونه، ۳۸۳ نفر از کلیه شهروندان منطقه ۱ شهر شیراز می باشند که به صورت تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شده اند که با استفاده از آزمون همبستگی پرسون و رگرسیون ، به بررسی تاثیر بین فرضیه ها پرداخته است. نتایج تحقیقات نشان می دهد که بین وقت شناسی و قابلیت اعتماد بودن سیستم ، با میزان رضایت شهروندان از سیستم حمل و نقل عمومی رابطه ی معنی داری وجود داشت. قابل ذکر است که کاهش ترافیک شهری با میزان رضایت شهروندان از سیستم حمل و نقل عمومی رابطه ی معنی داری مشاهده نشد. و در پایان پیشنهاداتی ارایه گردیده است.

Keywords:

حمل و نقل عمومی , رضایت شهروندان , منطقه ۱ شهر شیراز.