ارائه الگوی ساختاری پیش بین نتایج شغلی بر اساس عوامل فشارزای نقش شغلی با میانجی گری برانگیختگی استرس در پرستاران غرب استان مازندران

مقدمه: یکی از شرایط مهم برای حفظ نیروی کار ماهر، ایجاد یک محیط کار سالم و ایمن است که از طریق آن پیامدهای منفی شغلی کاهش یافته و نتایج مثبت شغلی نیروی انسانی ماهر سازمان­ها و موسسات افزایش می­یابد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل فشارزای نقش شغلی با توجه به میانجی­گری برانگیختگی استرس بر نتایج شغلی پرستاران انجام شد. روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان­های غرب استان مازندران (۱۸۷۸ نفر در سال ۱۳۹۸) بودند که از میان آنان به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای ۳۵۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه استرس شغلی ریزو و هوس (۱۹۷۰)، پرسشنامه رضایت شغلی کارکنان لینز (۲۰۰۳)، پرسشنامه استاندارد تمایل به ترک شغل لانگو  و مارو(۲۰۱۱)، پرسشنامه استاندارد عملکرد شغلی کارکنان متاویلدو و اسکوتر (۱۹۹۴)، و مقیاس برانگیختگی استرس اسمیت  و همکاران (۲۰۱۲) استفاده شد. داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری از طریق برنامه نرم­افزار SPSS-۲۴ و Amos-۲۴تحلیل شدند.  یافته­ ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد که برازش مدل مورد نظر مناسب است. همچنین نتایج نشان داد که عوامل فشارزای نقش شغلی و آمایه ذهنی اثر مستقیم و معناداری بر نتایج شغلی دارند. همچنین برانگیختگی استرس اثر غیر مسقیم و معناداری بر نتایج شغلی دارد. نتیجه­گیری: با توجه به نقش مهم برانگیختگی استرس بر نتایج شغلی پرستاران توجه به این امر برای مدیران و مسئولین مراکز بهداشتی ضروری به نظر می­رسد، بنابراین بررسی علل و راهکارهای مناسب جهت کاهش استرس شغلی پیشنهاد می­گردد.  برگزاری کارگاه­های آموزشی در خصوص آموزش راهکارهای مقابله با استرس ، می­تواند در بهبود عملکرد شغلی پرستاران موثر باشد.

Keywords:

Job role stressors , Job outcomes , Stress arousal , برانگیختگی استرس عوامل فشارزای نقش شغلی , نتایج شغلی