ارزیابی نقش داروساز بالینی در بهینه سازی روند پیشگیری از آسیب مخاطی گوارشی ناشی از استرس در بیماران بستری در بخش نفرولوژی: یک مطالعه نیمه تجربی

چکیده زمینه و هدف: تجویز داروهای کاهنده اسید معده برای پیشگیری از آسیب مخاطی گوارشی ناشی از استرس در بیماران بستری در موارد زیادی نامناسب است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش داروساز بالینی در بهبود تجویز این دارو­ها طراحی شد. مواد و روش­ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۱۰۱ بیمار بستری در بخش نفرولوژی بیمارستان شفا دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. بیمارانی که بیش تر از ۲۴ ساعت بستری باقی می­ماندند، وارد مطالعه شدند. در مرحله قبل از مداخله، هر بیمار از نظر خطر ابتلاء به آسیب مخاطی گوارشی و دریافت یا عدم دریافت دارو برای پیشگیری از آسیب مخاطی بررسی شد. در مرحله دوم، داروساز بالینی فعالانه مداخله کرد و برای بیمارانی که در خطر پایین آسیب گوارشی بودند، توصیه به قطع دارو کرد. برای بیمارانی که در خطر بالا آسیب گوارشی بودند اما داروی کاهنده اسید معده نمی­گرفتند، توصیه به آغاز دارو کرد. تعداد بیمارانی که در هر مرحله به صورت مناسب یا نامناسب داروی پیشگیری دریافت می­کردند، گزارش شد. داده­ها با آزمون مجذور کای تحلیل شدند. یافته­ ها: ۵۷ بیمار در مرحله قبل از مداخله و ۴۴ بیمار در مرحله مداخله ارزیابی شدند. تعداد بیمارانی که به صورت نامناسب پیشگیری دریافت می کردند، از ۳۷ نفر (۷۷ درصد) در مرحله قبل از مداخله به ۶ نفر (۶/۳۱ درصد) در مرحله بعد از مداخله کاهش یافت (۰۰۱/۰>P). نتیجه­ گیری: با توجه به نقش موثر داروساز بالینی در این مطالعه، پیشنهاد می­گردد از مشاوره داروساز بالینی برای بهبود تجویز منطقی دارو در پیشگیری از آسیب مخاط گوارشی در بیماران بستری استفاده شود. واژه­ های کلیدی: داروساز بالینی، آسیب مخاطی گوارشی، استرس، پیشگیری، نفرولوژی

Keywords:

Clinical pharmacist , Mucosal disease , Stress , Prevention , Nephrology , داروساز بالینی , آسیب مخاطی گوارشی , استرس , پیشگیری , نفرولوژی