بررسی رشد پس از سانحه بر اساس نشانگان افت روحیه و مقابله مذهبی در بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز تخصصی رادیوتراپی و آنکولوژی رضا (ع) مشهد در سال ۱۳۹۷: یک مطالعه توصیفی

چکیده زمینه و هدف: نشانگان افت روحیه سبب فقدان معنای زندگی، احساس ناامیدی و شکست می شود و از طرفی درک مقابله مذهبی می تواند بر نحوه ارتباط و ارائه راهبرد های مذهبی در بیماران مبتلا به سرطان تاثیر بگذارد. به نظر می رسد رشد پس از سانحه به سازگاری روانی این بیماران کمک می کند. لذا هدف پژوهش حاضر پیش بینی رشد پس از سانحه براساس نشانگان افت روحیه و مقابله مذهبی در بیماران مبتلا به سرطان بود.  مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، براساس ملاک های ورود به مطالعه و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۱۶۷ بیمار مراجعه کننده به مرکز رادیوتراپی و آنکولوژی رضا (ع) شهرستان مشهد در سال ۱۳۹۷ ابزارهای پژوهش را تکمیل نمودند. داده ها به وسیله پرسش نامه های جمعیت شناختی، رشد پس از سانحه، نشانگان افت روحیه و مقابله مذهبی جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری ضریب هم بستگی Pearson و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به روش گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: مولفه های ملالت (۳۰۶/۰-r= ، ۰۰۱/۰ P=)، یاس (۲۹۶/۰-r= ، ۰۰۱/۰P=) و شکست (۲۵۱/۰-r= ، ۰۰۱/۰ P=) با رشد پس از سانحه رابطه منفی معنی دار و مقابله مذهبی مثبت (۲۱۵/۰r=، ۰۰۵/۰P=) با رشد پس از سانحه رابطه مثبت معنی دار داشتند. هم چنین، نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که در مجموع ۲۱ درصد از واریانس متغیر رشد پس از سانحه به وسیله متغیرهای پیش بین تبیین شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، به نظر می رسد پیش گیری از نشانگان افت روحیه و استفاده از راهبردهای مقابله مذهبی مثبت به عنوان یک روش موثر به افزایش رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان کمک نماید. واژه های کلیدی: بیماری سرطان، نشانگان افت روحیه، مقابله مذهبی، رشد پس از سانحه، مشهد

Keywords:

Cancer disease , Demoralization syndrome , Religious coping , Posttraumatic growth , Mashhad , بیماری سرطان , نشانگان افت روحیه , مقابله مذهبی , رشد پس از سانحه , مشهد