اثر هشت هفته تمرینات ترکیبی بر توان هوازی و سطح سرمی پروتئین سرکوب گر تومور P۵۳ در بیماران مبتلا به سرطان پروستات: یک کارآزمایی بالینی

چکیده زمینه و هدف: فعالیت بدنی نقش مفیدی در حفظ و بهبود کیفیت تندرستی مردان مبتلا به سرطان پروستات دارد. وجود پروتئین های سرکوب­گر تومور از جمله P۵۳ یکی از مکانیسم های تنظیمی در کنترل پیشرفت این بیماری است. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی بر توان هوازی و سطوح سرمی پروتئین سرکوب­گر تومور P۵۳ در بیماران مبتلا به سرطان پروستات از نوع آدنوکارسینوما بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به سرطان آدنوکارسینومای پروستات از نوع در مرحله T۱ و T۲ بود که در شش­ماهه اول سال ۱۳۹۵ به بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) تهران مراجعه نمودند. حجم نمونه شامل ۲۰ مرد مبتلا به این بیماری بود که به­صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۱۰=n) و تجربی (۱۰=n) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات ترکیبی را به مدت هشت هفته (سه روز در هفته) شامل تمرین مقاومتی با ۶۰ الی ۷۵ درصد یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی با ۶۰ الی ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند. گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکرد. سطح سرمیP۵۳ با روش الایزا اندازه گیری و به روش آماری t زوجی و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج افزایش معنی داری را در اندازه توان هوازی بیشینه (۰۰۱/۰>P)، سطح سرمی P۵۳ (۰۲۹/۰=P) و کاهش معنی داری را در شاخص توده بدنی (۰۰۱/۰>P) در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد تمرینات ترکیبی باعث افزایش سطح پروتئین سرکوب­گر تومور P۵۳ شده و احتمالا از این طریق می تواند پیشرفت تومورهای آدنوکارسینوما را کاهش دهد. واژه های کلیدی: تمرین ترکیبی، سرطان پروستات، پروتئین سرکوب­گر تومور P۵۳

Keywords:

Concurrent training , Prostate cancer , P۵۳ tumor suppressor protein , تمرین ترکیبی , سرطان پروستات , پروتئین سرکوب­گر تومور P۵۳