ارزیابی اثر دولوکستین بر علائم وابستگی به مورفین و تحمل به اثرات ضددردی آن در موش سوری

چکیده زمینه و هدف: علی رغم اثرات ضد درد مورفین، مصرف مزمن آن باعث ایجاد تحمل و وابستگی می شود و دولوکستین می تواند میزان وابستگی و تحمل را تغییر دهد. این مطالعه با هدف بررسی اثر دولوکستین بر علائم وابستگی به مورفین و تحمل به اثرات ضددردی آن در موش سوری انجام شده است. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، موش های سوری نر به صورت تصادفی در ۳۷ گروه ۸ تایی قرار گرفتند. تعداد پرش و میزان مواد دفعی حیوانات، حین سندرم محرومیت از مورفین (تجویز نالوکسان)، در دو فاکتور ایجاد (دولوکستین±مورفین) و بیان (تجویز دولوکستین قبل از سندرم محرومیت) در دوز های۱۰ ، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم دولوکستین ارزیابی شد. همچنین از جعبه باز و آزمون پرش دم، به ترتیب برای بررسی اثر دولوکستین بر فعالیت حرکتی و تحمل به اثر ضددرد مورفین استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Dunnett استفاده شد. یافته ها: دولوکستین با دوز ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم، میزان پرش و فعالیت حرکتی حیوان را کاهش داد (۰۵/۰>P) و دوز ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم در آزمون بیان، وابستگی تعداد پرش و میزان دفع را کاهش داد (۰۵/۰>P). تک دوز این دارو نیز در جعبه باز، فعالیت حرکتی حیوان را کاهش داد (۰۱/۰>P) و دوز ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم، تنها بر میزان دفع در آزمون ایجاد وابستگی موثر بود (۰۰۱/۰>P). به­علاوه دولوکستین نتوانست بر ایجاد تحمل به اثرات ضد درد مورفین اثر گذارد. نتیجه گیری: دولوکستین در آزمون بیان وابستگی، علائم سندرم محرومیت را مهار کرد، اما این دارو نتوانست تحمل به اثر ضددرد مورفین را مهار کند. واژه های کلیدی: دولوکستین، مورفین، نالوکسان، سندرم ترک مواد، درد، تحمل دارویی، وابستگی

Keywords:

Duloxetine , Morphine , Naloxone , Substance withdrawal syndrome , Pain , Drug tolerance , Dependence , دولوکستین , مورفین , نالوکسان , سندرم ترک مواد , درد , تحمل دارویی , وابستگی