اثر سطوح مختلف سرخارگل تغذیه ای بر رشد و دفاع آنتی اکسیدانی در ماهی استرلیاد(Acipenserruthenus)نوجوان

در این پژوهش تاثیر عملکرد گیاه سرخارگل با نام علمیEchinacea purpurea گیاهی بر شاخص های رشد و ایمنی در ماهی استرلیاد (Acipenserruthenus) نوجوان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد۱۸۰قطعه ماهی استرلیاد نوجوان با میانگین وزن اولیه۱±۷۵ گرم انتخاب وپس ازسازگاری با محیط بصورت تصادفی در۳ تانک که توسط چارچوب که به چهارقسمت مساوی تقسیم بندی شده بودند ذخیره شدند. گیاه سرخارگل (EP) در ۳ سطح  ۵/۰ گرم در کیلوگرم (تیمار۲)، ۱(تیمار۳) و ۲ گرم در کیلوگرم (تیمار۴) به جیره غذایی اضافه گردید و جیره فاقد EP برای تغذیه گروه شاهد (تیمار۱) مورد استفاده قرار گرفت. هر تیمار در ۳ تکرار انجام گرفت. ماهیان روزانه به میزان۳% از وزن بدن موردتغذیه قرارگرفتند. درپایان۵۶ روزتعداد ۹عددماهی ازهرتیماربه صورت تصادفی انتخاب شده و پس از بیهوش شدن در محلول ۲%  ۲فنوکسی اتانول خونگیری از ماهیان انجام گرفت. در پایان آزمایش، فاکتورهای رشد و آنزیم های انتی اکسیدان در همه ی تیمارها مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که افزودن عصاره گیاه سرخارگل بر روی پارامترهای رشد و آنزیم های دخیل در دفاع آنتی اکسیدانی فاقد اثر می باشد.

Keywords:

سرخارگل , Acipenserruthenus , رشد , دفاع آنتی اکسیدانی