بررسی غلظت فلزات سنگین (مس، روی و نیکل) بافت عضله میگوی پا سفید غربی در مزارع پرورشی استان بوشهر

آلودگی فلزات سنگین به طور مستقیم روی آبزی پروری دریایی مانند پرورش میگو تاثیر منفی می گذارد. فلزات سنگین انباشته شده در بدن میگو می تواند از طریق زنجیره غذایی به انسان منتقل شود. در این تحقیق غلظت فلزات سنگین مس، روی و نیکل بافت عضله میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) مزارع پرورشی سایتهای ریگ، حله و دلوار استان بوشهر تعیین گردید. غلظت فلزات سنگین توسط دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین غلظت فلزات روی و نیکل بافت عضله میگو در سایت های ریگ، حله و دلوار وجود داشت. بیشترین غلظت مس در سایت دلوار، روی در سایت ریگ و نیکل در سایت حله به ترتیب ۲۸/۱±۱۲/۲۰، ۳۳/۹±۱۲/۵۶ و ۸۷/۰±۱۰/۹ (میکروگرم بر گرم وزن خشک) مشاهده شد. نتایج مقایسه غلظت فلزات در بافت عضله میگو با استانداردهای FDA، WHO و FAO نشان داد که فلز نیکل موجود در بافت عضله از لحاظ سلامت انسانی از سطح مجاز مصرف انسانی بیشتر بوده و نیاز به نظارت بیشتر دارد.

Keywords:

Zn , Ni , Litoppenaeus vannamei , Bushehr Province