تاثیر سطوح مختلف انرژی بر روی کارایی رشد و ترکیبات لاشه در ماهی گطانBarbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی

این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح انرژی بر روی کارایی رشد و ضریب تبدیل غذایی و ترکیبات لاشه ماهی گطان Barbus xanthopterus در مرحله انگشت قدی، به مدت ۸ هفته انجام شد. غذادهی با سه جیره نیمه خالص حاوی سه سطح انرژی ۵/۲، ۳ و ۵/۳ کیلوکالری بر هر گرم و پروتئین یکسان ۳۵ درصد در یک سیستم آب در گردش با دمای آب ( °C ۴۶/۰± ۲/۲۶ ) صورت گرفت. سه تکرار برای هر تیمار درنظر گرفته شد که در هرتکرار تعداد ۱۵ماهی (بامتوسط وزن g۲۲/۰ ± ۱۲/۱۲) در مخازن فایبر گلاس مدور (۳۰۰ لیتری) ذخیره سازی شد و ماهی ها در طول دوره غذادهی با توجه به میزان اشتهای آنها به مصرف غذا سه نوبت در روز غذادهی شدند. بهترین میزان شاخص افزایش وزن بدن (۶۷/۱۴۶گرم)، ضریب تبدیل غذایی(FCR) (۲۱/۲) و ضریب بازده پروتئین (۳۱/۱) و درصد نسبی استفاده از پروتئین خالص ( ۶۹/۳۴) و ضریب چاقی (۲۶/۱) در بین جیره های آزمایش شده مربوط به جیره ۲، حاوی انرژی ۳ کیلوکالری برهرگرم، می باشد. میزان شاخص احشا و شاخص کبدی بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (۰.۰۵انرژی در جیره به طور معنی داری کاهش یافت (۰.۰۵˂P). اگرچه مقادیر نهایی چربی و پروتئین لاشه بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نشان نداد (۰.۰۵انرژی بر روی رشد، کاربرد غذا و ترکیبات بدن ماهی گطان نشان داد که انرژی قابل هضم ۳ کیلوکالری بر هرگرم می تواند سطح انرژی مناسب در جیره برای این گونه در مرحله انگشت قدی باشد.

Keywords:

انرژی , رشد , ترکیبات لاشه , گطان , Barbus xanthopterus