تاثیر تراکم پایه های صنوبر روی الگوی توزیع فضایی آفات و دشمنان طبیعی آنها در کرج

تاثیر تراکم پایه های صنوبر روی الگوی توزیع فضایی شته ی Chaitophorus leucomelas Koch، حشرات کامل و سوراخ های لاروی سوسک چوبخوار صنوبر Melanophila picta Pall.، زنجرک های Rhytidodus spp. و Hyalesthes mlokosiewiczi Signoret، کفشدوزک های شکارگر (Coccinellidae)، بالتوری Chrysoperla carnea (Stephens)، مگس های شته خوار Leucopis spp.، زنبور پارازیتویید Adialytus salicaphis (Fitch) و عنکبوت های شکارگر (Araneae) طی سال های ۱۳۸۱ و ۱۳۸۲ در مرکز تحقیقات البرز کرج بررسی گردید. انواع تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از تراکم های ۳۳۳، ۴۱۷، ۴۹۸ و ۸۳۳ درخت در هکتار به صورت آگروفارستری صنوبر- یونجه و تیمار تک کشتی صنوبر با تراکم ۸۳۳ درخت در هکتار. برای تعیین الگوی توزیع فضایی بندپایان مورد مطالعه از دو روش نسبت واریانس به میانگین و روش رگرسیونی تیلور استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که ترکم پایه‎های صنوبر اثر متفاوتی روی الگوی توزیع فضایی، شاخص پراکندگی (I) و شیب خط رگرسیون (b) بندپایان دارند که از ویژگی های زیستی و اکولوژیک آنها ناشی می شود. همچنین توزیع فضایی دشمنان طبیعی بطور کامل تابعی از توزیع آفات نبود که پایین بودن جمعیت و نرخ رشد و نیز قدرت جستجوی زیاد آنها در مقایسه با آفات از جمله دلایل احتمالی آن است.

Keywords:

آگروفارستری , تراکم گیاهی , توزیع فضایی , صنوبر , کرج