تدوین مدل مفهومی برنامه راهبردی در راستای کاهش آلودگی هوا با تاکید بر رویکرد TOD

با افزایش جمعیت و روند رو به گسترش شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه در دهه های اخیر نیاز به سطوح جدید به فعالیت های انسانی را ملزم می سازد . یکی از مشکلات اساسی جوامع شهری موجود و به دنبال آن عوارض متعدد ناشی از این افزایش تراکم ،عوارض بهداشتی ، محیطی و روانی می باشد. گسترش حومه نشنینی و صنعتی شدن شهرها موجب آلودگی هوا ، آلودگی صوتی ، مصرف انرژی و کاسته شدن از انرژ ی های تجدید ناپذیر می شود. امروزه جهت رهایی از این مشکلات و افزایش مطلوبیت و کیفیت زندگی در شهرها، توسعه فضاهای شهری برمبنای سیستم حمل و نقل عمومی شکل می گیرد. در واقع می توان گفت که توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی ۱ راهکار مناسبی برای حل مشکلات ترافیکی و تحقق حمل و نقل پایدار شهری به حساب می آید. این نوع توسعه، مناطق شهری سالم ، پویا و سرزنده با تنوعی از کاربری ها را ایجاد می کند و باعث بهبود کیفیت محیط و کاهش آلودگیهای زیست محیطی بخصوص آلودگی های هوا می شود. این پژوهش با روش تحلیلی _توصیفی و با مطالعات کتابخانه ای به بررسی شاخص های TOD و نقش آن در کنترل آلاینده های شهری بخصوص آلودگی هوا می پردازد و سعی شده ضمن ارایه نتایج حاصل از مبانی نظری بررسی شده به ارائه مدل مفهومی برنامه ریزی راهبردی جهت حل معضل آلودگی هوا با رویکرد توسعه حمل و نقل محور پرداخته شود.

Keywords:

توسعه حمل و نقل محور TOD , برنامه ریزی راهبردی , آلودگی زیست محیطی , آلودگی هوا , فضای شهری