درآمدی بر روش و پژوهش آزمایشی در حوزه حکمرانی و خط مشی گذاری

در علوم اجتما عی پیشینه قابل اعتنایی در تامل در باب آزمایش کردن دارد؛ به عنوان مثال، امروزه اینکهآزمایش ها یک عنصر کلیدی در ظهور حوزه اقتصاد رفتاری هستند، موضو عی شناخته شده است؛ اما آزمایشهادر جامعه شناسی، علوم سیاسی، علوم برنامه ریزی و حتی در زمینه هنر و معماری نیز با روندی رو به رشد محبوبشده اند. برخلاف تاکید بسیاری از محققان، آزمایش و روشهای آزمای شی در حوزه علوم سیاسی و حکمرانی مرکزتوجه نبوده است؛ چنا نکه اصولا تعداد بسیار معدودی از کتاب های مرجع، این مفهوم را حتی نمایه می کنند.صاحبنظران این حوزه، در یک مرور کلی، از تغییر جهت تجربیگرایی در گستره ای از رشته های علمی از جملهعلوم سیاسی خبر می دهند و بیان می کنند که اصطلاح آزمایش، به طیفی از قالب ها و فعالیت های گوناگون اشارهدارد و نه فقط یک روش تحقیق. برای مثال، از اصطلاح آزمایش برای اشاره به طراحی و ارزیابی ترتیبات نهادی ،تشویق یادگیری اجتما عی و سیاس ی، و راه اندازی نوآوری ها و تحولات اجتماعی نیز استفاده می شود. هدف اصلیدر این مقاله مروری، یافتن پاسخ برای سوالاتی پیرامون نقش و جایگاه آزمایش ها در رابطه با موضوعات حکمرانیاست. تاثیراتی که آزمایش ها چه از طریق یادگیری و چه از طریق تغییر خط مشی دارند، بسیار مهم است وچه گونگی اثرگذاری آزمایش ها بر یادگیری و تغییر خط مشی ها، هنوز در اکثر مدل های پیشرو فرآیندسیاستگذاری گنجانده نشده است. این مرور، فرصت خوبی برای به نمایش گذاشتن تغییر جهت تجربی جدیددر عمل و در اشکال مختلف آن فراهم می کند؛ چراکه بسیاری از محققان، آزمایش ها را به عنوان نقطه شروعیبرای دگرگونی های اجتماعی مطلوب در نظر می گیرند.

Keywords:

پژوهش آزمایشی , طراحی آزمایشی , روش تحقیق , حکمرانی , علوم سیاسی