به گزینی برنامه تک آبیاری و تاریخ کاشت برای جو در شرایط دیم مراغه و تخمین تابع تولید

به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت و سطوح تک­آبیاری بر عملکرد دو رقم جو دیم، تحقیقی بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در سه تکرار و به مدت دو سال زراعی (۸۵–۱۳۸۳) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم، مراغه به اجرا در­آمد.  سه تاریخ کاشت (کرت اصلی) و پنج مدیریت تخصیص تک­آبیاری (کرت فرعی) برای دو رقم جو (کرت فرعی فرعی) بررسی شد.  عملکرد دانه، کاه و کلش و عملکرد زیست توده در شرایط گزاره های مختلف تک آبیاری برای ارقام جو دیم بررسی شد.  تابع تولید جو در شرایط کل آب کاربردی (مجموع بارش و آب آبیاری) برآورد شد.  هر چند رابطه آب کاربردی – عملکرد یک رابطه خطی است اما تفاوت اثربخشی زمان تخصیص و کاربرد آب آبیاری را بیان می کند.  بر اساس نتایج این تحقیق و با در نظر گرفتن تاثیر شاخص روز- درجه رشد با اعمال آبیاری محدود پاییزه و نیز تغییرات عملکرد دانه و کاه و کلش، نشان داده شد که مناسب ترین برنامه آبیاری محدود ارقام جو دیم شامل: تک آبیاری زمان کاشت و یک آبیاری حداقل در طول دوره ظهور سنبله تا گل دهی به عنوان برنامه آبیاری بهاره برای ارقام جو دیم است.  اثربخشی تک آبیاری زمان کاشت در استقرار گیاه، جلو افتادن دوره رشد، پنجه زنی گیاه و کاهش اثر خسارت سرما، زودرسی و بهبود اجزای عملکرد و عملکرد محصول است.  میزان افزایش عملکرد در این شرایط (میانگین ۳۷۹۴ کیلوگرم در هکتار) افزون بر سه برابر شرایط دیم (میانگین ۱۱۷۰ کیلوگرم در هکتار) است.  افزایش عملکرد ناشی از تک آبیاری بهاره نسبت به شرایط دیم، بیش از ۱۰۰۰ کیلوگرم در هکتار است و این افزایش عملکرد ناشی از بهبود ظرفیت آب خاک در فاز زایشی و بهبود اجزای عملکرد (خصوصا وزن هزار دانه) است.  بنابراین وقتی که حد بهینه تک آبیاری با مدیریت مناسب زراعی ترکیب شود، عملکرد جو به طور چشمگیر افزایش می یابد.