تاثیر میزان و زمان کاربرد عصاره کیوی بر فرایندهای فیزیولوژیک گیاه گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum) آلوده به گل جالیز (Orobanche spp)

اهداف: مطالعه به منظور بررسی اثرات عصاره کیوی بر فعالیت برخی  پارامترهای فیزیولوژی و رشد در گیاه گوجه فرنگی آلوده به گل جالیز می باشد.   مواد و روش­ها: در پژوهش حاضر عصاره کیوی در ۳ غلظت ۰،۵۰% و ۱۰۰% در سه دوره زمانی ۲۰، ۲۵ و ۳۰ روز بر ریشه گوجه فرنگی به منظور کنترل گل جالیز اعمال گردید و آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با ۴ تکرار انجام شد و برخی پارامترهای رشد، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز، محتوای پروتئین، فنل و آنتوسیانین بررسی شد.   یافته ها: نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که عصاره کیوی در روز ۳۰ام باعث افزایش وزن تر و خشک اندام هوایی، سطح برگ، ،طول ریشه،  پروتئین برگ و ریشه، فعالیت آنزیم کاتالاز برگ، محتوای فنل و آنتوسیانین شده و تعداد گل جالیز و زیست توده گل جالیز و فعالیت آنزیم کاتالاز ریشه و پراکسیداز ریشه را کاهش داده است. طول ساقه و فعالیت آنزیم پراکسیداز برگ در تیمار با کیوی تفاوت معنی داری با شاهد نداشته است.   نتیجه گیری: گل جالیز علف هرز انگلی است که فاقد کلروفیل و انگل مطلق ریشه گیاهان دولپه ای است و باعث کاهش رشد و عملکرد بسیاری از گیاهان زراعی ازجمله گوجه فرنگی می شود. به نظر می رسد عصاره کیوی با داشتن مهارکننده آنزیم پکتین متیل استراز، در بازدارندگی رشد گل جالیز نقش موثری داشته است.

Keywords:

آنزیم های آنتی اکسیدان , تنش زیستی , گل جالیز , عصاره کیوی , گوجه فرنگی