‎راهکارهای اصلاح مکالمه در کودکان طبیعی۳ تا ۵ ساله شهر اصفهان

چکیده مقدمه: مهارت‎های اصلاح مکالمه، یکی از مهم‎ترین مهارت‎های کاربرد شناختی زبان و از دسته مهارت‎های مکالمه‎ای می‎باشد. اهمیت این مهارت‎ها به وی‍ژه در مورد کودکان دچار نقایص زبانی از قبیل کودکان کم شنوا یا دچار نقص ویژه زبان که نیاز به اصلاح نقایص ارتباطی دارند، به شدت احساس می‎شود. اطلاعات آسیب شناسان گفتار و زبان در زمینه چنین مهارتی و شکل طبیعی استفاده از راه‎کارهای اصلاح مکالمه (تکرار، بازگویی، افزایش و اصلاح سرنخی) بسیار محدود و مبتنی بر حدس و گمان می‎باشد. این پژوهش به معرفی و مقایسه این راه‎کارها در کودکان طبیعی ۳، ۴ و ۵ ساله پرداخت. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی، کاربرد انواع راه‎کارهای اصلاح مکالمه در ۷۲ نمونه از کودکان دختر و پسر فارسی زبان شهر اصفهان، در سه گروه سنی ۳، ۴ و ۵ ساله به کمک دو کتابچه تصویری و ایجاد موقعیت درخواست توضیح، مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: راه‎کارهای بازگویی، اصلاح سرنخی و پاسخ‎های نامناسب با سن ارتباط معنی‎داری داشتند، ولی در مورد راه‎کارهای تکرار و افزایش، چنین ارتباط آماری به اثبات نرسید. در مورد جنس نیز تنها راه‎کار بازگویی در پسران، کاربرد بیشتری نسبت به دختران داشت. بحث: تکرار در هر مقطع سنی پرکاربردترین راه‎کار بود. استفاده از راه‎کار بازگویی در سنین پایین‎تر، شایع‎تر و با افزایش سن کاهش یافت. استفاده از راه‎کار اصلاح سرنخی نیز با افزایش سن بیشتر شد. این نتایج با نتایج پژوهش‎های خارج از کشور هم‎خوانی داشت. کلید واژه ها: کاربردشناسی زبان، اصلاح مکالمه، نقص ارتباطی.