بررسی مروری تاثیر انواع بوتولینوم توکسین در کاهش اسپاستیسیتی اندام فوقانی و تحتانی و بهبود Gait در افراد دچار سکته مغزی

مقدمه: سکته مغزی آسیب عصبی حاد ناشی از اختلال یا عدم خون رسانی به قسمتی از بافت مغز و سیستم عصبی است که ناشی از انسداد عروق مغزی به وسیله یک لخته خون و یا پارگی یکی از عروق تغذیه کننده آن قسمت از بافت مغز می باشد. این ضایعه باعث ایجاد اختلالات عملکردی متفاوتی می گردد که اسپاستیسیتی از جمله این عوارض به شمار می رود. بوتولینوم توکسین به عنوان روش موثری در کاهش اسپاستیسیتی شناخته شده است. هدف از انجام این مطالعه، مروری بر مطالعات صورت گرفته در ارتباط با کاربردهای متفاوت بوتولینوم توکسین، تاثیرگذاری، نتایج و نوع کاربرد این روش درمانی بود.مواد و روش ها: با استفاده از کلمات کلیدی سکته مغزی، اسپاستیسیتی و بوتولینوم توکسین، مقالات مرتبط بدون محدودیت زمانی، از پایگاه های Scopus، Elsevier، Science Direct، Springer، MEDLINE و PubMed استخراج شدند.یافته ها: ۱۹۳ مقاله از پایگاه های ذکر شده به دست آمد و با توجه به معیارهای ورود و خروج، ۳۶ مقاله که به توصیف کاربرد بوتولینوم توکسین در کاهش اسپاستیسیتی و بهبود کارکرد حرکتی اندام ها و ارتقای پارامترهای Gait پرداخته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به مطالعات انجام شده، این تزریق باید به همراه درمان های دیگری از جمله کاردرمانی، فیزیوتراپی و تمرینات خانه محور به کار رود تا بهبود شایانی در توانمندی فرد مبتلا داشته باشد.نتیجه گیری: بوتولینوم توکسین یک درمان تاثیرگذار است که به همراه تکنیک های مورد استفاده در توان بخشی، جهت کاهش اسپاستیسیتی ناشی از اختلالات مغزی به کار می رود. بنابراین، بهبود در کارکردهای حرکتی کیفیت زندگی را به همراه دارد.

Keywords:

Stroke , Spasticity , Botulinum toxin