بررسی حساسیت کنتراست رنگی در کودکان مبتلا به اختلال خواندن

مقدمه: اگرچه توافق جامعی در مورد اهمیت ادراک بینایی در فرآیند خواندن وجود دارد، نقش آن در ایجاد دیسلکسی شدیدا مورد بحث است. به منظور دریافتن ارتباط دیسلکسی با نقایص ادراک بینایی به مقایسه حساسیت کنتراست رنگی اپوننت در کودکان مبتلا به دیسلکسی و کودکان سالم پرداخته ایم. مواد و روش ها: ۳ کودک دیسلکسیک و ۳ کودک سالم در این مطاله شرکت داده شدند و پاسخ آنها به تحریکات ایجاد شده توسط نرم افزار Pattern Generator در سه فرکانس فضایی ۵,۸,۱۸cpd ثبت شد. آزمون حساسیت کنتراست در هر فرکانس فضایی در دو مرحله تشخیص ظاهر شدن خطوط(pattern detection) و درک تمایز رنگ (color discrimination) در دو زمینه زرد و آبی انجام گرفت. یافته ها: در مجموع تفاوت بین افراد نرمال و دیسلکسیک قابل توجه نبود و در اغلب موارد تفاوت معنا­داری بین این دو گروه دیده نشد. با این حال افراد دیسلکسیک چه در زمینه زرد و چه در زمینه آبی در تست تشخیص ظاهر شدن خطوط حساسیت کاهش یافته ای را نشان دادند اما در آزمون درک تمایز رنگ نسبت به گروه کنترل حساسیت بهتری داشتند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مقایسه افراد دیسلکسیک و گروه کنترل نشان داد حساسیت کنتراست رنگی شاخص تمایز دهنده مناسبی برای این دو گروه نیست. بنابراین به نظر می رسد در بیماران دیسلکسیک تمامی خصوصیات عملکردی سیستم بینایی متاثر نشده است. همچنین این امکان وجود دارد که در بیماران دیسلکسیک با وجود طبیعی بودن پاسخ های پایه و اولیه بینایی، پاسخ های ادراکی متفاوتی نسبت به افراد نرمال داشته باشیم. کلید واژه ها: دیسلکسی، بینایی، حساسیت کانتراست، تضاد رنگی